Ik had er helemaal geen zin in. Maar ik was lid van de Regiocommissie van de vakvereniging Facility Management Nederland. En wij organiseerden een speeddate bijeenkomst met Starters in het vakgebied. En dan is het “not done” om daar níet te zijn.

Vooroordelen hebben we allemaal. En ik ben geen uitzondering. Starters tegenwoordig, van welke opleiding ook, komen met hoge verwachtingen op de arbeidsmarkt. De afstudeerstages zoeken ze met de expliciete mededeling dat die wel “op beleidsmakend niveau” moet zijn, en na de studie verwachten ze dat ze meteen in een hoge managementfunctie komen, want daar hebben ze immers voor gestudeerd. Zo zijn ze, die starters van tegenwoordig.

En ja, als je achter in de 40 bent, dan praat je over “vroeger” en dat je onderaan moet beginnen, en zo. Maar ik toog naar Utrecht voor de speeddate bijeenkomst, met als doel een kennismaking tussen de senior facility managers en de starters. De starters zouden zich kunnen profileren bij de senioren, om zo hun kans op de arbeidsmarkt te vergroten. Want inmiddels was de arbeidsmarkt wel wat veranderd en lagen de banen niet voor het opscheppen.

Hoe mooi was het dan ook dat ik als senior op dat moment werkloos was. We namen plaats achter de tafeltjes en toen het startschot was gevallen, hoorde ik de introducties van de starters. En als ik aan de beurt was, zei ik: “Ik ben Sylvia Musch, facility manager, en ik ben werkloos”. De starters keken me onthutst aan. Daar hadden ze geen moment aan gedacht. Met mijn inmiddels bijzonder grijze haren, en al wel een lange staat van dienst in de facilitaire wereld, werkloos? De starters toonden zich van hun mooiste kant. Ze informeerden hoe hoe dat zo was gekomen en hoe dat voor mij was. Ze leken oprecht te schrikken van dat bericht en toonden belangstelling voor mij en mijn verhaal. Ik op mijn beurt hoorde hen aan en het merendeel was inmiddels prima onder de pannen bij niet zelden toonaangevende bedrijven. Maar voor diepgang was er geen tijd, dat gaat nu eenmaal zo bij een speeddate. Maar ik heb het bijzonder gevonden. Na een mooie avond reed ik naar huis.

Ik heb een aantal visitekaartjes van hen ontvangen en heb via linkedin contact gehouden. Na een tijdje kreeg ik van één van hen een mailtje met een tip voor een vacature. En niet de minste. Ik heb gesolliciteerd en ben op gesprek geweest. Op een haartje na had ik die baan. Ik zat aan tafel bij een mooi bedrijf dankzij een introductie van een starter. En ook later heb ik tips nog gekregen voor vacatures.

Na die tijd heb ik ook meer met stagiaires gewerkt, en dat is me goed bevallen. Hoewel er soms weinig ruimte is ten aanzien van de formulering van de afstudeeropdracht waardoor  de inzetbaarheid van stagiaires niet altijd makkelijk is.

Maar weet dus wat je doet. Koester je contacten met starters! Om jong te blijven, om te weten wat er speelt aan ontwikkelingen in het vakgebied, om je vooroordelen bij te stellen en – last but not least – …. uit pure eigenbelang ;-)!