Ik heb al minimaal 28 jaar een kocher in gebruik die niet van mij is. Per ongeluk meegenomen van de afdeling in het ziekenhuis waar ik werkte. Meegelift in mijn uniform naar huis. Ik ben heel erg gehecht geraakt aan de kocher. In het ziekenhuis gebruikt o.a. om infuzen mee af te sluiten. Thuis zou ik hem nooit meer kunnen missen.

Met het venijnige scherpe haakje heb ik onnoemlijke keren een niet te beschrijven diversiteit aan vastzittende ellende losgepeuterd. De grip door het haakje dat ingenieus in elkaar grijpt en vastgezet kan worden met een drietal klikjes, samen met de smalle “bek” van de kocher maakt dat hij zich onderscheidt van een gewoon tangetje. De kocher stond 25 jaar in mijn pennenbak maar inmiddels is hij verhuisd naar het rek in de keuken. Even wennen, maar hij past wel tussen de lepels, zeef en rasp. Pas heb ik weer een steentje uit het gaatje in de fietsschoen waar het inbussleutelje niet meer in kon met de kocher verwijderd.

Maar het is natuurlijk níet okee! Het blijft een feit dat ik het instrument ontvreemd heb! Een knagend schuldgevoel steekt steevast de kop op als ik na gedane zaken voldaan de kocher weer ophang.

Als facility manager ken je immers het fenomeen van privégebruik van kantoormaterialen, wcpapier, plastic bekertjes, bekerhouders (zeker tegen vakantietijd) en suiker en melk. En in hotels worden handdoeken meegenomen, in café’s glazen waarbij het zelfs ooit een sport is geweest wie de meeste en mooiste verzameling kon aanleggen. Ik luister met stijgende verbazing naar de legitimatie van mensen die dan vinden dat dat wel kan, “zo’n groot bedrijf calculeert dat in”…. Ja maar, ja maar. Dat betekent dat het verlies van die materialen wel verrekend wordt in de kostprijs zodat ik meebetaal aan de hobby van de verzamelaars of aan de vakantie van de suikerdieven! Iets wat niet van jou is daar blijf je van af. In dat verband schreef ik eerder ook over graffiti. Ik ben dus tamelijk braaf, buiten deze omissie met de kocher.

Met volledig vertrouwen heb ik dan ook de Verklaring Omtrent het Gedrag voor mijn nieuwe werkgever aangevraagd. Ik neem aan dat ze niet gaan bellen naar het ziekenhuis. Maar laten we duidelijk zijn; als het ziekenhuis het wil (Reinier de Graaf Ziekenhuis in Delft), dan geef ik hem direct terug! Ik heb er 28 jaar goed op gepast!

De kocher heeft een ereplek tussen garde, zeef en rasp.