Kip ik heb je!
Bij ons loopt er een kip rond die niet van ons is. Hij is wel van iemand, want hij heeft een ringetje. Maar hij blijft steeds op het grasveld bij de boer naast ons. Daar loopt hij al zeker een jaar. Hij heeft een vaste plek waar hij op stok gaat en scharrelt er gemoedelijk zijn (of beter: haar) kostje bijeen.
Een paar maanden geleden diende zich een wit konijn aan. Duidelijk geen wild konijn. Hij kwam dagelijks eind van de middag en kip en konijn konden het prima met elkaar vinden. Op een bepaald moment ging het konijn zelfs achter de kip aan. Vermoedelijk uit affectie maar precies weten we dat niet. Een tergend dilemma vond ik het; want moest ik nu de rechtmatige eigenaar van het konijn gaan opzoeken? Flappie had het zichtbaar goed. Geen honden daar, geen wandelaars. Maar ja, als de boer gaat ploegen, dan kan flappie ineens tussen de bladen van de machines verpletterd worden. Maar hij heeft dan wél een mooi leven gehad. Maar ja ik heb hem toch maar aangemeld bij Amivedi want die gaan daar over. Dat is sociaal wenselijke dierenliefde. Maar niemand trok aan de bel.
Totdat een buurvrouw van verderop het konijn herkende en zei dat het van een vriendin was die een eind verderop woonde. Uiteindelijk hebben we haar laten weten dat het konijn bij ons gesignaleerd was. Met spijt in mijn hart.
De mevrouw kwam haar konijn halen. Maar ze was niet verbaasd hem bij ons te treffen. “Hij loopt bij ons in de tuin los en loopt wel vaker weg. En ja, kippen, die vindt hij leuk want die hebben wij ook.” Ik had de indruk dat ze hem ook uit sociaal wenselijke overwegingen kwam ophalen…
Met tegenzin gaf ik het door mij met verlepte bleekselderij in een kattenbench gevangen konijn mee. “Pas maar goed op hem”.
Ik vroeg me af wie hier nu beter van werd.
Regeren is vooruitzien. En spontaan hoorde ik mezelf dus ook ineens zeggen: “Nou, als ik hem weer hier zie, dan bel ik niet, okee?”
“Nee hoor, hoeft niet” antwoordde ze en ze droop af.
Ik miste die avond de witte vlek in het groene gras. En de kip leek ook droeviger te kijken. Maar sinds verleden week is het flapbeest weer terug.
Ik ga mevrouw niet bellen. En Amivedi ook niet.
Dat is pas echte dierenliefde.
“Kippie kom je buiten spelen?”
Syl 
Hi Sil, hij is weer leuk, ik zag het helemaal voor me.
Ha Ada, ja, heb nog niets kunnen ontdekken waarmee het een facilitaire metafoor kan zijn. Of het moet zijn dat medewerkers het beste functioneren als je ze de vrijheid binnen kaders geeft. En dat je er dan over het algemeen meer plezier van hebt…. Maar dat is toch wel errug ver gezocht 😉
Ik ben verbaasd dat ons konijn weer terug is bij jullie want hij zat gisteren ook gewoon bij ons in de tuin hoor. Ik heb namelijk nog twee witte konijntjes gekocht, voedstertjes, die vindt hij helemaal geweldig. Jullie kip vindt hij waarschijnlijk toch leuker! Ik wacht wel af of hij weer terugkomt.
ha debby, het konijn heeft een konijnenparadijs en kiest het beste uit twee werelden; soms bij jou, soms bij mij. Kijk, jij begrijpt het beestje en gunt hem zijn eigen keuzes. Als je van iets houdt, laat het gaan en het komt terug… Het blijkt weer waar te zijn… 😉