Hij had andere taken gekregen. Bestellingen doen, verlofbriefjes inleveren, planningen maken, en besprekingen houden met leveranciers. Hij moest er nog aan wennen, maar stap voor stap ging hij daar wel plezier in krijgen. Niettemin kruipt bloed waar het niet gaan kan. Dus in het weekend, als hij in het ziekenhuis dienst had, dan kon hij het niet laten. Even lekker boenen. “Syl, ik geniet daar zo van.”. Heerlijk met die machine door de gangen, het ronkende geluid en het mooie resultaat. Lekker de kop leegmaken… Alles wordt weer fris en mooi en…”..

Ik kon het natuurlijk niet zomaar laten gaan. Want als hij boent, kan hij iets anders niet doen, hoewel hij uitstekend kon boenen. En dat begreep hij ook wel. We hebben een afkickprogramma gemaakt 😉

Ik denk dat velen het herkennen. Lekker meters maken, direct resultaat zien, dankbaar werk.

Dezelfde dag kwam ik thuis en ik pakte de grasmaaimachine. Heerlijk even maaien. Lekker met de machine door het hoge gras. De geur van het gemaaide gras.  Lekker de kop leegmaken. Meteen resultaat. Ik heb hem gebeld, met de grasmaaimachine aan mijn hand. “Ja, ik wilde je even bellen. Ik ben aan het grasmaaien en moest aan je denken. Wat ik even wilde zeggen over die boenmachine; ik weet precies wat je bedoelt.”. We begrepen elkaar.

Op de zaak hoef ik geen gras te maaien noch te boenen. Maar afgelopen week heb ik een aantal ordners gemaakt. Lekker gaatjes prikken, tabbladen ertussen, heerlijk.

Nog altijd als ik gras maai, denk ik aan Joost. Meesterboener.