Zo zitten we ineens op een zomeravond over crematies te praten. Met vrienden. Al gauw kwam het op de crematie van hun paard. Ze hadden hun paard laten cremeren. Dat prefereerden ze boven de afvoer via een destructiebedrijf en daar kan ik me iets bij voorstellen. Het was goed gegaan, alleen wat doe je met een kist met as die je meekrijgt? Bij de keuze voor cremeren of begraven stuit je op de praktische uitdagingen. En niet alleen dat, ook het prijskaartje is een faktor van belang. Want crematoria zijn commerciele instellingen. Dat werd ons ook wel pijnlijk duidelijk toen we de as van onze ouders daar uit wilden strooien. En een klein gedenkplaatje op een verzamelzuil te laten plaatsen. We konden kiezen uit brons of brons. Met bijbehorend prijskaartje . Gewoon gedwongen om een bronzen plaatje te kopen. Terwijl plastic toch ook tegen de regen kan… . Om nog maar niet te spreken over de verlenging na een aantal jaren. Het plaatje mag blijven hangen. Voor 78 Euro voor vijf jaar. Het plaatje is 5 cm x 15 cm. Kosten van onderhoud van het veld? nihil. Beetje maaien af en toe en de dorre bloemetjes weghalen die mensen achterlaten…. Ik heb de plaatjes niet geteld. Na 5 jaar ga ik het plaatje ergens illegaal op het crematorium verstopt monteren. Krijgen zullen we ze.
Cremeren is overigens niet overal een vanzelfsprekendheid. Op het eiland Goeree-Overflakkee in elk geval niet, heb ik mij laten vertellen. Maar een kennis van ons had uiteindelijk een adres gevonden voor een passende crematie. Op de dag dat haar man overleed, belde ze met het uitvaartbedrijf. Ze kreeg echter, ook na herhaaldelijk bellen, geen gehoor. Dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Zeker als blijkt dat de ondernemer in de bak zat omdat hij de begrafenisonderneming gebruikte als dekmantel en via transport van lijkkisten niet alleen de kisten maar ook de nodige cocaine uit het buitenland het eiland op loodste. Gelukkig kon haar man toch tijdig elders gecremeerd worden.
En als je dan de as hebt, dan moet je er ook nog wat mee. Daar heb je feitelijk altijd nog wel ruim de tijd voor. Maar als je voor de beoogde asverstrooiing een nieuwe relatie hebt, dan dienen zich andere gevoeligheden aan. Reden waarom een vriendin van ons op een bepaald moment met de urn van haar overleden echtgenoot op de stoep stond. Ze zou intrekken bij haar nieuwe liefde. “Syl, mag Kees zolang bij jou? Ik vind het wat lastig om hem mee te nemen naar Johan”. Van ons mocht Kees zolang in de garage. Wij houden wel van onverwachte gasten.
We hebben op Zeilschip Hollandsch Diep ook asverstrooiingen mogen verzorgen. Ook daar moet je goed over nadenken. Je wilt niet dat de as door turbulentie rond het schip terugwaait het dek op. Nu het schip verkocht is, komt de instructie asverstrooiing op het lijstje met overdracht. Instructie asverstrooiing. Want schoonmaaktechnisch geen probleem, maar voor de familie en vrienden….
Ja, die zomeravonden…. ashes to ashes. Zelfs zonder barbeque.
Syl 
Gniffelen om Kees.
In de war door de laatste regels van dit blog…. heb geloof ik wat gemist.
hoi Maaike, de laatste regels met betrekking tot de verkoop van het schip? Zie de verdere blog over “Hollandsch Diep in andere handen”….