Vrijdagavond langs het Kampeerbosje in Leerdam, bij Anita en Henny. Natuurkampeerterrein. De camper van 6,5 meter detoneert een beetje tegen de achtergrond van de tentjes op het charmante kampeerterrein. Zaterdagochtend richting de campermeneer Groningen omdat de accu niet laadt op de zonnepanelen. Hij stond al te wachten en hoorde een rommel achter de motorkap. Pech is niet leuk, maar pech constateren op de stoep van de garage is dan wel weer handig. Het bleek de band van de “pulli” te zijn, en heeft iets te maken met balans. Schijnt een hele zeldzame storing te zijn. Zo hééft het dan nog wel iets. Het pulliding moet besteld worden…. En is er niet voor maandag of dinsdag. Dus dat wordt een weekendje Stadskanaal. En als dan bert met de camper bezig is, dan smeer je eens wat krentenbollen, probeert alvast wat te klooien met fotoshop en geef je Spits een uitgebreide kambeurt. Want je kunt niet even weg… Op een ommetje met Spits na, gezellig langs het huisdierencrematorium om de hoek.
Ik hoor Leo en Bert met elkaar praten over de laders van de zonnepanelen, de omvormer, de accu’s. De diagnoses komen over en weer, die dan successievelijk weer vervallen. Bert loopt met meters heen en weer maar uiteindelijk blijkt de storing een draadbreuk én de set moest gereset worden wat bij de oplevering door de haast niet gedaan was. We hebben nu als het goed is stroom van de zonnepanelen. En vandaag was het erg, erg druilerig maar toch stond het ding te laden. We staan nu op de camperplaats in Musselkanaal.
Lekker gegeten en ben begonnen met een klein hardloopschemaatje want er moeten een paar kilo’s af. Vier keer twee minuten hardlopen, met een tussenpauze van twee minuten. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Nou, dat is het wel. Ik houd op mijn horloge de minuten bij en als ik dan met de tweede minuut bezig ben aan het hardlopen dan denk ik echt dat het horloge stil staat! Maar goed, alle begin is moeilijk. Nu maar weer een wijntje drinken en vanavond echt vroeg naar bed.
Met Leo zijn knie gaat het nu beter, langzaam. De operatie viel dus best tegen. Maar hopelijk heeft het wat geholpen. Leo heeft al jaren Artritis Psoriatica. Een auto-immuun ziekte die bij hem als manifestatie heeft dat er vocht in zijn knie komt. Dat vocht is normaal gesproken een reactie op een ontsteking, alleen wordt bij hem ook dat vocht aangemaakt als er geen ontsteking is. Daar is weinig tegen te doen. Vocht uitzuigen en cortisonen er in. Dat mag niet te vaak, want dat beschadigt je knie. “Doe mij dan maar een nieuwe knie” heeft hij daarom tegen de orthopaed gezegd. Want het argument om geen nieuwe knie te geven is vaak dat je er niet al te lang mee kunt doen. Maar dat is nu geen echt argument meer. Wel is het belangrijk dat hij nu nog kan revalideren na een operatie, en dat moet je in de toekomst maar afwachten. De ortopaed vond het leuk bedacht maar wilde eerst proberen om het slijmvlies in het gewricht te verwijderen. En dat is nu gebeurd. Afwachten of dat gaat helpen. Pappen en nathouden. Dit staat allemaal los van de MSA.
Syl 