Zaterdag, dus boodschappen doen voor twee dagen. En ook voor het boodschappen doen hebben we inmiddels wel een soort van routine ontwikkeld. Het begint natuurlijk met de winkel. Vinden we een kleine supermarkt, dan overwegen we verder te zoeken, met het risico er geen een meer tegen te komen. Maar een te grote supermarkt is ook niet altijd fijn; teveel keuze! Leo kookt eigenlijk steeds. Dus die screent meteen de winkel en maakt ter plaatse zijn plan. Ik mompel dan “ik ga wel broodjes halen” want in dat proces dat zich in het hoofd van Leo afspeelt kan ik geen rol van betekenis vervullen. Ik waag me dan ook aan niet risicovolle aankopen zoals yoghurt en boter. (Hoewel daar ook nog wel iets fout in kan gaan. Zo kocht ik vruchtensap maar vond het toch wel érg zoet. Bleek het later siroop te zijn… ) Maar uiteraard vraagt Leo als hij de maaltijd(en) in het mandje heeft of het goed is. Ik vind het alleen al super dat hij kookt en het is ook nog altijd lekker ook. Dus ik ben een tevreden mens. Maar de boodschappen doen is eigenlijk de dagelijkse missie en ook daar zit een bepaalde mate van spanning in. Want niet elke supermarkt is rijk gesorteerd.
De Lidl is niet in elk land hetzelfde; in Duitsland rijk gesorteerd maar hier in Zweden wat basaler, eigenlijk net als in Nederland hoewel dat ook wel steeds luxer wordt. Zo hebben ze erg lekkere verse broodjes. En ik heb er winterlaarzen gekocht voor 15 Euro. Ik heb er al wel regelmatig impulsaankopen gedaan maar die heb ik toch vaak nog wel gebruikt. In de supermarkt is geen alcohol te koop maar we teren nog op de oude voorraad van de Hollandsch Diep. We eten eigenlijk steeds in de camper, en lunchen onderweg bij picknickplaatsen. Dus de plaatselijke horeca wordt niet veel wijzer van ons. Maar het heeft iets heel relaxed. Het eten in de camper is heerlijk en comfortabel, en we eten precies wat we erg lekker vinden….
Ja, en onderweg nog steeds super met die Camper. Er zijn hier best aardig wat campers onderweg. Het blijft een bijzondere gewoonte dat bestuurders van campers naar elkaar zwaaien. Wij doen daar niet aan mee. En ondanks het feit dat ik het onzin vind om te zwaaien voel ik me dan soms wel een spelbreker hoor, iets waar Leo niet mee zit. Maar ja, kijk als je een keer een camper tegenkomt als je uren in de woestijn rijdt, en dat je dan zwaait, okee. (Ik rijd niet zo vaak in de woestijn, maar stél) Maar hier? Inmiddels komen we ook campers tegen die niet zwaaien. Dus zo raar zijn we niet. Waarom zwaai je op het water dan wél naar elkaar? Ja, misschien omdat het moment van passeren langer duurt, en omdat je directer contact hebt omdat je allebei buiten bent? Enfin, ik weet het ook niet….
We hebben illegaal onze camper even op een plekje van een restaurant gezet voor uitzicht op een prachtige baai. Het restaurant is closed for the season, dus dat is een kort seizoen. We zijn voor de overnachting maar afgezakt naar een parkeerterrein. ook goed. En met alle gordijntjes dicht kun je in gedachten overal staan….
Met de knie van Leo gaat het nog niet goed. Hij blijft dik, zijn kuit en voet, en ondanks de steunkousen en vaak hoog zitten met het been, is het gewoon niet goed. Aankijken hoe dat verder gaat. Wel balen. Denk je dat een eenvoudige operatie (die ze in het ziekenhuis zelfs beschreven als een kijkoperatie hoewel er weefel is weggehaald) in feite niet kwaad kan (baat het niet, dan schaadt het niet), maar vooralsnog is het tobben en hopen dat we niet van de regen in de drup zijn gekomen!
Syl 