Na Värneborg hebben we wel weer zin een een plekje aan het strand dus we rijden verder naar beneden aan de Westkust. Als we op de kaart de kleine plaatsjes zien nemen we de afslag. Want daar is de zee. Ja, die is er maar het staat er weer vol met recreatiewoniningen en alle straatjes lopen dood.
Optimistisch als we zijn nemen we dan het volgende dorpje maar ook daar zijn recreatiewoningen en doodlopende straatjes. Parkeerterreinen laten zien dat je er niet mag camperen.
Ik opper nog om dan maar landinwaarts te gaan. “Maar dan zie ik de zee niet”… pruilt Leo en ja, dat is maar al te waar en een steekhoudend argument om door te zoeken. Je moet weten dat we dan wel al anderhalf uur naar een plekje zoeken. En daar word je niet echt blij van. Je krijgt ook het gevoel dat je niet welkom bent… Maar geloof het of niet, het heeft toch altijd wat spannends. Wat zou er achter die bocht, na dat straatje, achter die heuvel, na dat huis, aan het eind van de weg zijn???
We rijden dus door en komen op een bepaald moment bij een weggetje dat we inrijden. Verder, verder, bocht door.
En… we houden allebei onze adem in. Wat we zien is de perfecte, perfecte plek. Een soort oud havenhoofdje. Met een paar picknickbankjes. Een oude steiger. En rondom stilte, golven, stenen, strandje, gras, water, oud hek. Prachtig. “Nooit opgeven” zegt Leo dan stellig. “Ik wíst het, ik wíst het, dat er wel ergens een plekje moest zijn”… Wij zijn happy. Nemen een wijntje op het picknickbankje. Spits gaat op verkenning en wij weten dat het goed is.
Het was wel een dag met wat hindernissen. We waren aan het rijden en hoorden toen we bij een verkeerlicht stilstonden ineens een heleboel water lopen…. We keken elkaar aan “Hoor jij dat ook?? ” “Is dat de douche??”. Ik klim uit mijn stoel en doe de deur van de douche/wc open. Jawel, daar stond de douche gewoon wagenwijd aan. Ik doe meteen de kraan dicht. Verbaasd. Is hij opengetrild? Het blijkt dat de douchekraan een kwartslag naar de muur gedraaid moet worden. Als je dat niet doet, dan kan het deurtje van de douche er tegenaan klappen bij een bocht (het zit wel vast maar er zit wel speling in) en daardoor draai je de kraan open. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Want feit was dus dat onze totale watertank leeg was! Maar Leo zou Leo niet zijn als hij had geregeld dat er 4 x 25 liter extra in grote jerrycans in de “berging” stonden (een ruimte onder het bed, van buiten de camper toegankelijk). En toen ik dus mijn bijna dagelijkse mail verstuurde vanuit de Mac Donalds, vulde Leo de watertank weer met zijn reservetanks. Daardoor wisten we ook hoeveel water er in de watertank kan. Dus Leo kon vanmorgen gewoon weer douchen. “Ik ga niet douchen omdat het nodig is, maar omdat het kan” meldt hij triomfantelijk.
Stenen, zee en een camper
Picknickbankjes zijn altijd fijn. En mooi in de avondzon. En er staan er vééééééél in Zweden.
Syl 
Zit nu een half uurtje te lezen, en ik SMUL ervan!
Jullie zijn véél leuker zonder geluid 😉
Zou best jullie verbeten gezichten weleens willen zien op zoek naar een plekkie of een kroeg…