De pont komt eraan en ik moet het allemaal snel afronden. Ben een beetje de draad kwijt dus ik zal wel wat dubbel geplaatst hebben. Sorrie…..
Vrijdag 27 september – Balmholm
Plek gevonden in het haventje van Balmholm. Overal waar we komen zegt leo: O, daar ben ik weleens geweest. Of: Daar heb ik weleens gelegen. Hij heeft in deze buurt op verschillende boten gevaren. Cruises ook vanuit Kiel en vanuit Oost-Duitsland.
Een jaar of 15 geleden maar wel een jaar of vijf á zes. Dan ken je de buurt hier wel. Maar hij moet er wel aan wennen dat we nu met de auto zijn. Vanaf het water is een haven nu eenmaal anders aan te rijden…. Maar de kroegen herkent hij wel 😉 .
De Deense Zuidzee kent hij evengoed als het Haringvliet dus! Vandaar dat we altijd wel aan het water staan. Leo tuurt dan naar de lichten, en ziet veel meer dan ik. Balmholm is een stil plaatsje maar Denemarken is ook zo te zien wel gewoon een rijk land. Dat is een aanname (en deels weet je dat natuurlijk) maar als je alleen al het straatmeubilair ziet en het groenonderhoud. Wellicht ook weer beroepsdeformatie; ik denk bij goed onderhouden parken niet “wat mooi” maar “dat kost wat”. En als ik ’s ochtends Spits uitlaat en een lange laan inloop, dan blijkt aan het einde zowaar een heel SAFARIpark te zijn. Park Knothenborg ofzo. Hadden we wel steeds aangegeven gezien maar we dachten aan een gewoon park. Ja, dat heeft Leo vanaf zijn zeilschip nou eens niet gezien!
Zaterdag 28
We gaan met de veerboot van Tärs op het eiland Lolland maar het eiland Langeland. Mooi dat we meteen even onze zonnepanelen kunnen bekijken omdat we op de veerboot precies naar beneden onze camper kunnen zien staan. We rijden het eiland op en gaan Zuidwaarts. Naar Bagenkop. Ook een plaats waar Leo kwam met zijn gasten destijds. Maar er is wel een geheel nieuw complex met allemaal huisjes gebouwd. Ja, de tijd staat niet stil. We rijden naar het zuidelijkste, zuidelijkste puntje. Een mooi natuurgebiedje met steile rotsen, kliffen en wandelpaden. En waar de sparrebomen in zee verdwijnen doordat het land daar steeds afkalft. En dat plaatje zag Leo toen al. Een geliefd uitje, getuige de vele autos’en wandelaars. We zitten lekker in de zon en Leo kookt. Het is een prachtige stek.
Onderweg kwamen we als eerste supermarkt de Aldi tegen. We besluiten ook de Aldi te gaan verkennen. Altijd weer even omschakelen maar na veel denkwerk komen ook hier twee maaltijden uit (het is zaterdag dus we moeten ook voor zondag). We staan bij de kassa en de mevrouw zegt dat we wel kunnen pinnen, maar alleen met de Deense creditcard. Bizar! Dit hebben we beiden nog nooit meegemaakt en ik word er wat lacherig van. De Denenin de rij kijken bijna beschamend en begrijpen maar al te goed hoe “normaal” een Maestro en Master Card is. Maar ja, uiteindelijk kunnen we de boodschappen niet meenemen dus we laden ze over in een mandje en geven het terug. “Smör mör in je hör”… Ach, die mevrouw kan er niets aan doen. Ze vraagt of we nog terugkomen. “Neen” zeggen we. Bluf natuurlijk want we weten nog niet of we elders slagen. Maar dat blijkt wel, elders zit een ultiem goed uitgeruste supermarkt. Die als een vanzelfsprekendheid gewoon de creditcard accepteert.
HEt landschap is hier glooiend en er is veeeeeel ruimte! Mijn hemel, wat een mooie huisjes, wat een leuke dorpjes. Wat een mooie kroegen…..
En wat een lekker gebak. Alleen brood is een hoofdstuk apart. Dat moet je dus thuis zelf afbakken….. En we hebben véél in de camper… maar geen afbakoven. Dus dat is even zoeken.
Vandaag is het de Muschendag! Alle neven en nichten en familie bij elkaar bij Dik Musch. Jammer dat ik er niet bij kan zijn, en ook Leo had het leuk gevonden. Maar goed, soms loopt het zo. Ik hoop dat jullie allemaal een hele leuke dag hebben en ik lees de verhalen wel en zie de foto’s hopelijk op facebook!
Zondag 29 september – Marstal
Marstal is een plaats waar Leo vaak aangelegd heeft. Hij kent het erg goed en als we ergens in een restaurantje zitten meent hij ook de toenmalige havenmeester te herkennen. Die zit ook steeds naar Leo te kijken. Maar de ontknoping zullen we nooit weten. De twee mannen vinden het blijkbaar allebei niet belangrijk genoeg om de bevestiging te krijgen…. Waar mannen en vrouwen verschillend in kunnen zijn…
We staan aan de haven (het wordt eentonig) en prima plek weer. Doen wat boodschappen en rijden dan de volgende morgen richting Rudskobing.
Dat is een mooi dorp, maar inmiddels wordt dat ook een cliché. Laat ik het alleen maar melden als het een lelijk dorp is… De weg ernaartoe is weer geweldig. We zoeven echt met de bus. Het zijn goede wegen, met glad asfalt, en we glijden echt heuvel op, heuvel af, en elke keer verrast door de vergezichten die in de herfstkleuren opduiken. Met een blauwe lucht en stralende zon.
We rijden eind van de middag richting Soby, en vinden een plaats aan het water, waar we de middag relaxed doorbrengen. Spits ook weer blij. STrand, stokken, stenen. Onze “slaapkamer” leent zich goed voor een middagdutje. En als je dan aan drie kanten een raam hebt, met drie kanten een vergezicht, waarvan twee de zee… (we staan ca 10 meter van de branding), dan heb je werkelijk een room with a view.
Het is superstil. Alleen de wind en de branding. De camper is zo comfortabel.
Met Leo gaat het wel, alleen gaat alles langzaam en zien we wel hoe alles steeds meer moeite kost. We genieten van de camper en van de natuur, maar echte drukke dagprogramma’s zoals uitgebreid museumbezoek of wat dan ook, en wandeltochtjes zitten er gewoon niet in. Het lijkt allemaal heel relaxed, maar het is niet altijd een keuze. En dan is het ook wel heel vervelend voor Leo als hij ’s avonds in bed niet echt lekker kan liggen. Elke houding is pijnlijk en omdraaien of “even verliggen” lukt gewoon niet. OVerdag kan hij alles, en ook het rijden gaat echt goed. De stoelen zjin heel goed, en de automaat en stuurbekrachtiging is geweldig. De bus heeft daarbij een kleine draaicirkel. MEt zijn knie gaat het niet lekker. Er blijft vocht in zijn been en knie komen. Steunkousen en hoog houden, veel wandelen, weinig wandelen, wat dan ook ten spijt.
Voor het bed hebben we een zijden hoeslaken gekocht. Dat is echt geweldig. Het ‘glijdt”makkelijker en daar heeft Leo profijt van. Ik ben al die kleine rupsjes uit China wel dankbaar. Hoewel ik me dan ook wel weer indenk dat het het toch frustrerend moet zijn als je coconnetje wordt afgepakt. Of zijn ze dan uitgevlogen als vlinder en leefden ze nog lang en gelukkig? Wat gebeurt er eigenlijk met die vlindertjes??
Nu ja.
Ik schrijf dit in de haven van Aero. Op het hele eiland geen Mac Donalds te vinden, dus wat achterstand. MAar hier is vrij WIFI. Tof!!
Syl 
Volgens mij moeten jullie snel met de camper naar Schotland, want daar vindt je eheid een Mac………
Ha Frans. Schotland staat absoluut op onze lijst….. Het lijkt me prachtig. En ook is de regelgeving met betrekking tot het meenemen van honden makkelijker geworden. Dus wij gaan dat zeker bekijken!!