Zondag de overtocht. Sinds kort mogen honden mee naar Engeland zonder eerst een half jaar in retraite te zijn geweest. Wel moet je kort tevoren nog naar de dierenarts om de benodigde stempeltjes te krijgen. Bij het inschepen vroeg de mevrouw achter het loket naar het paspoort van Spits. Vervolgens kregen we een soort barcodereader door het raampje aangereikt en “wilt u even scannen”? We hadden nog iets onthouden van de plek waar de chip bij Spits zat dus het display swoepte snel van “searching”  naar een wel 20-cijferig nummer. Bingo! De mevrouw was erg tevreden want nu was bewezen dat Spits de hond uit het paspoort was.

Het was rustig op de boot. Mooie overtocht, van ca 6 uur. In het donker reden we boot af, en dan moet je inderdaad meteen links rijden. En er is geen straatverlichting. Én de wegen zijn smaller, én we hebben een tamelijk grote camper…. Maar we hebben de eerste stop bereikt; een gemakkelijke plek bij een benzinestation. Ook nog levensgevaarlijk, omdat je toch gewend bent om normaal uit te kunnen stappen, maar de deur van de camper zit nu aan de kant van het verkeer.

Op maandag zijn we richting Norfolk gereden, om daar aan te komen bij Andrea en Bernd, vrienden van ons. Andrea ben ik in 1981 ooit in Engeland eens tegengekomen dus we kennen elkaar goed. Ze wonen echt in de countryside in Morley. Lekker bijpraten en lekker eten. Ontbijten met porridge, een haverpap met banaan, dat is echt lekker…. Is oorspronkelijk schots, maar dat past thematisch gezien wel in onze reisbestemming want we gaan richting Schotland.

Mooie wandelingen gemaakt hier, en morgen weer verder. Andrea en Bernd zullen we weer zien in Nederland, als ze vanuit Hamburg weer de boot opzoeken. Want ze vieren kerst en oud en nieuw bij familie en vrienden in Hamburg. Zij zelf zijn ook Duits.

Vandaag vroeg naar bed. De camper staat voor het huis, prima campeerplek… En spits vermaakt zich maar ten dele met Teco, de terrier van Andrea en Bernd van 14 jaar oud, maar deze heeft niet zoveel zin om te spelen.