Feitelijk wil ik de naam van dit gehucht wel zo snel mogelijk vergeten. Je hebt soms dagen dat het tegenzit. We hebben prima geslapen op de homo-ontmoetingsplaats, en blijkbaar is er ook iets van een etiquette in de ontmoetingsplaats-scene, want als de gordijntjes in de camper dicht zijn en alle verduistering naar beneden, dan klop je niet aan…

We wilden even snel een boodschapje doen, maar in geen velden of wegen een supermarkt. Wel benzinestations, benzinestations, benzinestations….. We zijn echt een stad ingereden maar nergens, nergens. En op de een of andere manier vragen we het dan ook niet aan een voorbijganger…. Ik dacht dat dat typisch iets voor vrouwen was, maar blijkbaar….. Dan maar naar de Mac Donald. Leo ziet dan wat wit, en het lukt nog net hem naar binnen te krijgen, als hij maar niet in de rij hoeft te staan. Dat neem ik dan op me. Best verantwoord kies ik een kipsalade en leo een visburger met salade. Ook bestelde ik frietjes, maar die waren ze achteraf vergeten bij te voegen. En dat is nou JUIST hetgene waar ik me zo op verheugd had. Maar ik beheers me en ik bestel het niet alsnog. Vervolgens kopen we bij de kiosk een paar salamirepen om vanavond dan maar een noodmaaltijd te maken met aardappels.

Toen we vervolgens een kwartier aan het rijden waren, doemde daar de grootste supermarkt van Engeland op. Morrisonś. Een meevaller, en dat konden we achteraf ook wel gebruiken, gezien het feit dat we vervolgens echt gek werden van Edwinbuyers-dinges. Om vier uur al wordt het donker, dus we wilden een plekje zoeken. We vinden vaak een plek als er verwezen wordt met de bruine borden naar bezienswaardigheden en dat was er in edwindinges. We dachten dat de picknick-area wel een optie zou zijn, maar dat bleek een grasveld waar je niet op mocht rijden. Het parkeerterrein voor de kroeg was te schuin om lekker te kunnen slapen (jammer), en dus reden we door, het dorp uit. Daar kwam een allemachtig prachtig natuurgebied. We sloegen af en waren al weer aardig  tevreden met onszelf. “never give up” zeiden we tegen elkaar, met een ondertoon van “ons krijgen ze er niet onder”. Ik stapte al uit om Leo te gebaren waar de camper neer te zetten tot hij zei” gaat het niet sneeuwen? En jawel, kleine sneeuwvlokken! En aangezien we net een grote steile weg waren afgereden vonden we het toch niet zo’n goed idee aan het begin van de vakantie. Dus maar weer terug naar de weg en dan maar weer de route volgen. We staan nu op een grote parkeerplaats bij Corbridge. Prima stek… en….. WIFI beschikbaar. Wel tegen een fors bedragje maar ja, toch lekker.

Morgen vroeg op. Want het wordt vroeg donker. Het rijden in het donker, en vooral een plekje zoeken is echt niet fijn.
Truste!!!!