Wat een weer weer, je waait van de weg weg. We hebben een typisch Schots weertje te pakken. Hevige regen, en heel veel wind. Forse windvlagen, rukwinden, en dan schommelen we in de camper. Nu biedt het “dubbel lucht” achter (dubbele achterbanden, dus twee keer twee) nog een voordeel voor wat betreft de stabiliteit. Het gevaarte ligt wat steviger op de weg kun je zeggen. En dat is nu geen overbodige luxe. We zijn nu echt in de Schotse Hooglanden, de Highlands, en hier zien we echt het ruige landschap waar Schotland zo bekend om is. Echt heel mooi, juist ook in deze wintertijd. Veel kleuren bruin, grijs en groen door elkaar en dat is prachtig. De witte berkenstammen met de roodbruine dode varens. Ja, ik zou er een foto van kunnen maken maar dat moet je naar buiten…..
We zijn via het Meer van Loch Ness gereden. Niets van een monster gezien. Het meer is 37 kilometer lang en 250 meter diep. Ja, zegt leo, daar kan je wel een monstertje in verliezen. Loch Ness bevat meer water dan alle meren en reservoirs van Engeland bij elkaar.

We hebben nu een mooie stek gevonden in Plockton. Van Bernd hadden we een folder gekregen waarin stond “de parel van de Highlands”. Maar om er te komen moet je wel een stukje de berg over, het ligt echt verscholen, en je vraagt je onderweg wel af waar ze je naar toe sturen, want je bent echt weg van de bewoonde wereld. Maar daar is dan ineens Plockton, compleet met school, en niet te vergeten een aantal pubs en restaurants. ś Zomers is hier van alles te doen, het ligt aan het water en wij staan (uiteraard) weer aan het haventje. Ergens in een hoek……  We zijn al in de pub geweest en hebben zojuist in de camper gegeten. In de pub is WIFI, dus plop ik de blog even online.

Morgen een rondje noordelijker.