We zijn grijs (ik iets grijzer dan Leo), we zijn allebei 50+ en we rijden in een camper. Dan is er maar één plaats waar je naar toe behoort te gaan rond de Pasen, en dat is naar het Moezeldal in Duitsland. Tenminste, dat concluderen we aan onze medereizigers die we tegenkomen. Hoewel we vaak wild kamperen dachten we er in deze tijd goed aan te doen maar een legaal plekje te zoeken. En rijdend langs de Moezel kwamen we om de zoveel kilometer een hoopje campers tegen die keurig op een rijtje langs het water stonden. We draaiden het terrein op. Eerlijk is eerlijk; geen gedoe met vlakke stukjes want alles is grundlich geasfalteerd. Een viertal uitsparingen voor zorgvuldig geplante boompjes daargelaten.
We reden naar het enige plekje aan de waterkant dat nog vrij was maar daar hing het bordje “reserviert”…. Dus we stonden tweede rang. En later arriveerden nog een drietal losers…. Pas toen we de volgende morgen wegreden zagen we hoe het werkte; je wacht een nacht en de volgende dag wacht je totdat een camper aan de waterkant wegrijdt en dan sjees je ḿ naar voren. We hebben daar maar niet op gewacht.
We zijn na twee dagen Rijn- en Moezeldal weer heerlijk het boerenland in gereden. Lekker rustig.
Voor Spits ook veel leuker zodat hij weer eens los kan.
Ik heb dit keer veel gereden omdat Leo erg last heeft van zijn arm. Ondanks een aantal injecties blijft hij pijn houden. Wat er precies met zijn arm aan de hand is, weten we niet. Mogelijk door de MSA, maar mogelijk als gevolg van overbelasting van deze “goede” arm omdat er bij de linkerarm veel krachtsverlies is. Het is wel klote dat er steeds wel wat is als we op vakantie zijn, dan weer zijn blaas, dan zijn knie, dan zijn arm, en ondertussen de ‘gewone’ klachten met zijn spraak, zijn spijsvertering, zijn bloeddruk, evenwicht, ademhaling, coordinatievermogen, en last van stijfheid en erge kramp. Maar we zullen juist moeten gaan wennen aan het onverwachte, en onvoorspelbare.
We beseffen allebei dat dit toch het “voorland” is. En dat het nog veel slechter gaat worden. Maar het is nu al heel anders als vorig jaar. Langzamer, moeizamer. Veel moeizamer.
“De eerste de beste die tegen me zegt dat ik moet gaan genieten sla ik op zijn bek” zegt Leo als hij zo’n dag heeft. Natuurlijk proberen we er wel wat van te maken. Maar het is soms gewoon niet mogelijk. Dan blijft het tobben, blijft het klote en blijft de pijn. Maar als we dan ’s avonds op de tweede rang naar de schepen kijken zegt-ie wel dat je je toch beter in je campertje klote kunt voelen dan thuis….
Verandering van uitzicht zet alles in een ander perspectief….
En dan ziet Leo het binnenvaartschip de Tycho voorbij varen van de familie de Heer uit Sliedrecht. Ze hebben hun 25 jarig huwelijk aan boord van de Hollandsch Diep gevierd! Het was een leuk feest.
Syl 
Mooi, ik hou van jullie allebei.
loveu2
Hi Sillebil, heftig en herkenbaar. En van dat ‘genieten’ kan ik me iets voorstellen. Mensen bedoelen het goed, maar hebben geen idee. Fijne reis verder! Xx
Mensen bedoelen het goed en het is ook zo dat het het beste is om zoveel mogelijk te genieten. Maar genieten is iets dat ontstaat, je kunt er alleen de voorwaarden voor scheppen. Dat hebben we ook gedaan door een grote comfortabele camper te kopen zodat we onze vrijheid hebben. En fijn dat we dit nu kunnen doen. Van het feit dat dat kan genieten we al 😉 Maar ja, soms gaan genieten en tobben en pijn hebben hand in hand en soms is het genieten ver te zoeken. Such is life, overigens, ook bij anderen is dat vast het geval. En dan denk ik ook aan jullie…! Ups en downs. Wel je schilderij bij Saatchi kunnen verkopen…!! Maar je hebt wel meer aan je/jullie hoofd. See you xxx
Het valt niet mee om ook in slechte omstandigheden altijd overal het beste of het goede van te zien maar het lukt jullie toch telkens weer om iets positiefs te ontdekken. Ik wens jullie nog veel goede dagen. xxx
Ja Jolanda, er is zeker altijd iets positiefs en dat blijven we ook zien. Neem nu alleen maar weer dat ik in the middle of nowhere zit en toch een wifiverbinding heb kunnen kopen zodat ik lekker zit te mailen…. haha. Nee hoor, we genieten ook van andere dingen en we gaan vandaag op zoek naar KUCHEN hier in Duitsland. Genieten komt bij ons wel vaak uit de culinaire hoek…. Kom je tzt een keer naar de nieuwe tuin kijken?
Ja,dat ben ik zeker van plan. Heb een en ander op FB gevolgd.
Hoop dat je lekkere Kuchen vindt en andere lekkere culinaire genoegens..
Liefs en hopelijk heel veel mooi weer!
Als het Leo helpt, dan kan hij mij voor mijn kop slaan als jullie terug zijn. Ik zeg ga er van genieten. Wij worden in ieder geval vrolijk van jullie Piet. gr. Jenny en Kees
Jenny, “ga ervan genieten” is de meest normale uitdrukking en eigenlijk ook het enige dat je in deze omstandigheden iemand kan toewensen. Dat gun je ons, en zo voelen wij dat ook. Dus zit daar niet mee hoor. In een blog schets je een situatie, en het is altijd maar een stukje. De ziekte is gewoon erg ongrijpbaar. We (en ik ook) zien leo “gewoon” functioneren maar alleen hij weet wat hij voelt.
Het mag dan misschien geen genieten genoemd worden, zo te zien halen jullie er wel alles uit wat er in zit! Mooi om zo mee te kunnen le(v)zen 🙂
Hellen en Marius
Leuk dat jullie meelezen! Het is gek, toch is dit blog en facebook echt een contact met vrienden en familie. Een berichtje van jullie, dat is zo leuk gewoon. Ja, we halen eruit wat er in zit.
❤ voor jullie!!!