Onderweg naar Mecklenburg-Vorpommern stoppen we, en Leo kookt. Ik dek de grote picknicktafel op de grote P. Leo komt met de pannen naar buiten en zegt: “Ik heb nog maar een tafel bijgedekt, weet niet hoe druk het vanavond wordt”. Ik zie dan op de picknicktafel naast ons ons peper-en-zoutstelletje staan.
Ik zeg dat ik hem volledig begrijp en voel dat het goed is…. Als we iets in ons camperinventaris over hebben, dan vinden we het zonde om het zomaar weg te gooien. Dit peper-en-zoutstelletje werkte niet fijn; Leo kon niet genoeg kracht zetten om het maalmechanisme te draaien. Dus dat laten we achter op de picknicktafel. We hadden al een nieuw stelletje gekocht.

Zo lieten we ook een pannetje achter op een tafel op een P in Italie. Best een heel mooi pannetje, maar de deksel klopte niet. Met pijn in mijn hart liet ik het achter, maar ik troost me met de gedachte dat het pannetje een nieuw baasje heeft gevonden. In Kroatie hebben we een aantal CD-s verdeeld over een aantal bankjes. Op elk bankje een CD. De CDś hadden we in een impulsaankoop gekocht maar konden de toets der kritiek van Leo niet doorstaan.
Thuis hebben we de speeltuinvereniging, of Evelein die er een bestemming voor zoekt, of Rina, of mijn zussen, of marktplaats, maar dat gaat niet werken bij overbodige peper-en-zoutstellen.
Leo heeft overigens jaren geleden in een park in Denver (USA) eens een tentje laten staan. Het was een park met vele daklozen dus hij dacht dat daar altijd wel een liefhebber voor zou zijn.

Nu maar even opletten of hij de camper niet achterlaat ergens….

We zitten hier in een mooie omgeving bij de Oostzee. Bekend gebied voor Leo, veel meren, kust, en vlak bij Rugen, met de witte kalkrotsen. We vertrekken morgen weer en Bernd en Leo zijn nu wat opties voor routes aan het bespreken.