Leo probeert een blikje hondevoer open te maken. Maar daar heeft hij erg veel moeite mee. “Het is ongelooflijk hoe je in een paar jaar kunt veranderen van een gezonde, zelfverzekerde, handige man in een wankele, trage, onhandige, kromgebogen oude man met pijn.” zegt hij. Leo zijn moeder was er stukken beter aan toe dan Leo qua lenigheid, beweeglijkheid en conditie toen ze stierf en toen was ze 90. Ik zie ook overal zulke snelle oude mensen. En in de supermarkt doet leo de boodschappen voor het eten, en verzint de maaltijden, maar hij kan de zakjes van de groenteafdeling niet openmaken. En met de doosjes wijn gaat het ook niet meer, maar daar help ik hem graag bij ;-). Steeds meer dingen gaan moeilijk. Eigenlijk gaat alles moeilijk.

En het is ook geen gewone vakantie. We genieten van landschappen maar juist die pure natuur en de schoonheid daarvan, dat maakt wat los, vooral bij Leo. Al voordat we de campingplannen hadden, was Skandinavie bij ons in the picture. ( Blog: Camping kopen? ). Zo hebben we het ook wel gehad over emigreren na ons pensioen. Die plannen zijn nooit zo concreet geworden als de campingplannen, maar als de camping door was gegaan, dan had dat ook betekend dat wij ons pensioen in skandinavie zouden doorbrengen. Het is dus niet altijd vrolijkmakend, die mooie landschappen. Soms ook juist confronterend. Het verdriet komt dan dichtbij.
Het geen plannen meer kunnen maken, je erop betrappen dat je nog steeds bedenkt hoe je het zelf zou aanpakken als je een camping ziet, nee, het is geen gewone vakantie. Het enthousiasme als je een mooi, degelijk, royaal, comfortabel, sfeervol Fins huis ziet staan, en de gedachte dat het zoiets had moeten worden….

Leo zit vol met ideeen en hij zit nog vol energie. Maar hij beseft dat hij er niets meer mee kan. En dat is hard. Dat is de keerzijde van deze mooie vakantie, los van de confrontatie met de achteruitgang – die hard gaat – en de vele lichamelijke ongemakken. 

Ondertussen zitten we op de boot van Finland naar Zweden (Naantali – Kappelskär). We hebben overnacht op het terrein tussen de vrachtwagens. Altijd wat te zien.

Chauffeurs koken hun eigen potje

De boot is met name voor vrachtvervoer bedoeld. We zitten dan ook tussen veel vrachtwagenchauffeurs. De overtocht duurt ca 8 uur. We hebben een kleine cabine voor Spits, want die mag niet mee het schip in. We hebben hem zojuist uitgelaten op deck 9, waar een hondentoilet is gecreëerd. Dat blijkt een soort podiumpje van 1,5 x 1 meter met een stuk groene vloerbedekking en daar moet-ie dan op poepen en piesen. Schijnbaar hebben veel andere honden dat ook gedaan getuige zijn gesnif en gesnuif maar hij zelf heeft besloten het nog een aantal uurtjes op te houden….
Leo zit nu nog even met hem aan dek, maar ik ben lekker naar binnen gegaan. Het is wel fris buiten.

Inmiddels is het dinsdagavond en we hebben een plek in Zweden gevonden om te overnachten. Met de avondwandeling met Spits een aantal reuzeslakken gevonden. Een russische champagne gedronken, want eten na de twee royale buffetten aan boord was niet meer nodig, en de verdere route besproken. Het wordt richting Noorwegen, en dan langs de Noorse kust naar beneden zakken. Sorrie Arno, een andere keer komen we graag een bakkie doen……

De haven van Kappelskär