Midzomer in Zweden – Enköping 18 juni / Tived 19-20 juni

De eerste nacht in Zweden hebben we in het wild overnacht, en daarna een overnachting op een camping in Enköping.
Plannen zijn toch gewijzigd; we zakken af in Zweden. We vonden via het navigatiesysteem een camping. Dan ga je af op de lokatie op het minuscule kaartje dat je op het schermpje ziet. De camping lag aan een meer, maar wat verder van de hoofdwegen af. Dan zouden we weten, want we werden door een onverhard bospad geloodsd, wel allemachtig prachtig. Om daarna weer op een mooi geasfalteerde weg te komen. De Garmin mevrouw houdt van short-cuts, en daar verrast ze ons niet zelden mee. Voor Leo gingen er films draaien want hij is ooit honderden kilometers met motor met zijspan door Zweden heen gereden, en toen waren alle wegen nog zo.
We kwamen uit op een mooie camping en die bleek van Nederlanders te zijn. Sterker, ze bleken uit de polders tussen Dinteloord en Willemstad te komen. Dat is wel erg toevallig. Mooie camping, mooi gelegen, niet te groot, gewoon prima… ennnn goed wifi, in de prijs inbegrepen, ook voor de plaatsen aan het meer waar wij staan. Het is druk op de camping in verband met het Midzomerfeest. Op de camping wordt daar niet veel aan gedaan maar wij zijn naar een naburig dorp gegaan, en wisten absoluut niet wat ons te wachten stond.
Nu, het begon al goed omdat we stoeltjes konden krijgen en koffie met gebak konden kopen. Het hele midzomerritueel bestond uit het omhoog hijsen van een meiboom, en daarna werd daar omheen gezongen en gedanst. Elk liedje moest wel worden voorgedaan door een grijze meneer in klederdracht, en dat was niet bijzonder bevorderlijk voor de dynamiek van het geheel, maar het was vermakelijk om te zien. Kinderen met name met kransen i nhet haar, maar verder ook gezinnen – vooral moeders – met kinderen zonder ook maar enige verkleedneigingen. Ook hier zagen we ADHD kinderen tussen, en kinderen die het niets vonden. Maar wij vermaakten ons wel.

In Finnerödja...

De meiboom wordt opgehesen....

Thuis een wijntje gedronken aan de picknicktafel aan het meer, en nu is het alweer bijna twaalf uur.
Het is nu dus de kortste nacht. We zijn alweer een stuk gezakt, want toen we in Finland zaten, wat noorderlijker, wat het een bijzondere ervaring om om 12 uur nog gewoon in het licht te zitten. Je hebt dan ook geen slaap. En dan is het de volgende morgen om 4 uur gewoon alweer licht. Wat er in de tussentijd gebeurt weet ik niet….. Echt wel bizar. Leo vertelt dan ook over de tijd op Spitsbergen waar het soms helemaal niet meer donker werd.
Nu ja, morgen blijven we nog een dagje op deze camping. Een record!! Drie nachten op ;één camping….
Er zijn mooie wandelingen uitgezet en het gebied is bekend om zijn ruige oerbossen. Geen ANWB wandelpaden dus…
Morgen lekker een stuk lopen met Spits. Leo blijft dan in de camper. Dan heb ik ook de tijd om op mijn knieen fotootjes te maken van slakken, mosjes enzovoorts…..