Nationaal Park, dat klinkt toch altijd zo tuttig. Ik krijg altijd associaties met aangeharkte groenzones, met dan een bordje bij een boom waarop staat hoe die dan heet, zowel in het Nederlands als in het Latijn…. Zo houd ik ook niet van bossen die dan ineens “struinnatuur”  heten en waar houten kabouters verspreid staan… En overigens verwacht ik hier ook steeds  “Marjoleintje wil opgehaald worden uit de ballenbak”, maar dat komt omdat we bij Smäland zijn…. maar dat terzijde.

Maar dat Nationaal parken tuttig zijn, daar kom ik inmiddels wel van terug. Als wij met de camper reizen, dan zoeken we wel graag een route door een Nationaal Park, en dat staat vaak gewoon op de autokaart. Ook nu heb ik een wandeling gelopen vanaf een bezoekerscentrum in Nationaal Park Tivedens, maar zeg maar liever geklommen, want de route was met veel creativiteit afgezet tussen de spelonken van keien van wel 10 meter hoog, en soms waren daar dan weer kleinere keien in verzameld. De keien waren daar gekomen in de ijstijd, met gletsers, enzo. En ook het imploderen van de aardkorst daar zo tussen de negen en veertienhonderdmiljoen jaar geleden zorgden ervoor dat er een lekkere rommelige, ondoorgrondelijke, niet te overziene, chaotische, onwerkelijke, sprookjesachtige stenenmassa is ontstaan.
Waar wij dan nu in wandelen. Je moet er niet teveel over nadenken want het is niet te bevatten.

Met Spits heb ik de wandeling gedaan, die 2 kilometer was maar waar ik twee uur over heb gedaan. niet omdat ik nu op mijn buik smakkende slakken heb gefotografeerd, maar gewoon omdat je met elke stap moet nadenken, en geconcentreerd moet blijven want het was soms echt uitkijken. Soms vroeg ik me af hoe spits tussen de rotspartijen, spelonken en keiophopingen zou lopen, maar die wist altijd gemakkelijk een weg en is er ook heelhuids doorheen gekomen. Weet niet of ik hem had meegenomen als ik tevoren had geweten hoe woest het was, maar het was achteraf echt gaaf. Ook mooie vlakke stukken.
De grondlaag op de keien is erg dun, dus er groeien alleen langzaam groeiende dennen. En soms wat rendiermos, dat kan overleven door alleen regenwater.

Vanavond een plekje gevonden op een open plek in een bos. Wel een plek waar gekapte bomen liggen. We kijken altijd of we zo staan dat mogelijke werkvoertuigen er gewoon door kunnen. Maar werkelijk geen kip te bekennen. De ideale stek.
Truste….

Ja, deze post is geplaatst in een mac donalds. Te weinig tijd om fotootjes te downloaden…. Dus je moet je fantasie maar even gebruiken… 😉