Dit wordt de piek van jullie toekomstige kerstboom.

Luisje moet ook drinken

Gras vol met stuifmeel

Woensdagmiddag nadat Leo was bekomen van mijn pofbroek die ik in de winkel had aangetrokken, zijn we de stad uit gereden. Op weg naar het Zuiden. We wilden wel weer een keertje op een camping staan en besloten de grote weg te verlaten en op een regionale weg  te  camping te zoeken. Dat heeft altijd iets spannends; elke keer weer is het afwachten wat je tegenkomt omdat je dan geen enkele voorinformatie hebt. We hebben ook campingboeken en in de navigatie staat ook wel wat, maar soms volg je gewoon een willekeurig bordje. De camping die we vonden was er eentje die ook achteraf nergens meer vermeld stond. Waarschijnlijk voldeed hij aan geen enkele campingclassificatie. Ik werd desalniettemin vriendelijk ontvangen door een man, die me wist te vertellen dat de douches en toiletten bij de voetbalvereniging waren, en hij wees naar de voetbalvelden verderop. “Die moet u oversteken, en dan met de sleutel die u in deze rode brievenbus vindt, kunt u het hek aan de zijkant openmaken, en dan vindt u de douches”. De camping zelf was klein maar er waren mooie plekken en er stonden maar een paar caravans. Ik ging wel even kijken naar die douches en het was goed dat ik mijn wandelschoenen aanhad. Ik kwam bij voetbalvelden en ergens aan de zijkant zat een hek met een roestig hangslot, en daar achter was de dames kleedkamer. Ik zag het wel zitten, en Leo heeft ook wandelschoenen, dus… Dat is de perfecte invalidendouche. Veel ruimte, en zo kunnen Leo en in tegelijk douchen!! Maar toen we later samen daar naar toe gingen, was de kleedkamer gevuld met dameskleding… we hebben dus maar gedouched in de camper.

Nadat Spits haar tent met een voltreffer had volgepiest maakten we kennis met Lotta, een Zweedse, die op de camping in een caravan woont. Een jaren 60 ding met donkerbruin interieur en plastic rookglazen ruitjes in de kastdeurtjes maar comfortabel, warm, compleet en heel. En voor maar 1000 Euro was ze eigenaar geworden van het gevaarte meldde ze enthousiast. Ze kreeg de smaak te pakken van deze manier van leven want ze vond het wel een goede manier om zo geld te sparen. Ze betaalde een habbekrats en samen met haar hondje Bander (model garnalenkroket op korte pootjes) had ze het daar best. Triomfantelijk liet ze me  nog de rekening zien van de verzekeringsmaatschappij. Voor 40 Euro per maand was alles verzekerd; de auto (een Volvo 940, dat dan weer wel), zij zelf, haar caravan en een aansprakelijkheidsverzekering, en haar hond die uiteindelijk met 19 Euro per maand nog het duurste was.

De perfecte wijnkelder

Lotta heeft mij vanmorgen mee op sleeptouw genomen en heeft me allerlei ruines laten zien. In verlaten bossen liet ze me verschillende kelders zien waar mensen vroeger hun eten in bewaarden, heel koel ś zomers en s’winters nooit onder nul graden. Volledig overwoekerd en bijna niet te zien. Het bos was bijna mystiek, zo verlaten en met alle mos zo prachtig. Er lag ook een schedel van een rund, maar die hebben we laten liggen. Iets waar ik nog spijt van heb, maar Lotte vond dat die bij de plek hoorde…. ;-(

We hebben hem Brutus gedoopt, maar eigenlijk zou hij op de wurft in Ooltgensplaat moeten hangen!

Vanmiddag weer op weg. Plekje in het bos gezocht. Weer een wereldplek. We hebben ook de ervaring dat er vaak wel een plek is als er een open gedeelte in het bos is. Daar zijn vaak veel bomen gerooid ooit, en dan is er ruimte nodig voor de vrachtwagens om ze op te halen. Ook nu staan we weer bij een draaipunt, temidden van de bossen, op een adembenemende plek. De diversiteit van mossen, varens, grassen, bomen, is waanzinnig. En verder veel stenen, hout, boomstammen, omgewaaide bomen, chaos, en daar tussen prachtige bloemen.
Dat we soms worden gestoord om 05.30 uur, zoals laatst, dat is bij de prijs inbegrepen. Toen kwamen ze bomen laden. Maar we konden rustig verder pitten. Zweden doen niet zo moeilijk – als je niet in de weg staat…..

Bosnimf Lotta

Het wordt alweer laat, muschje gaat vroeg slapen vanavond.