We gaan nog een paar weken met de camper weg. Bestemming Griekenland. De afgelopen weken zijn toch wel druk geweest. We hadden nog een gesprek bij het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg). Wij hebben een indicatie aangevraagd; dat is het startpunt van waaruit je zorg kunt gaan aanvragen of inhuren. Best belangrijk. Je moet je niet beter voordoen dan je bent, immers hoe slechter je bent, hoe meer zorg je nodig hebt. Of – in het geval van een persoonsgebonden budget  (pgb) – hoe hoger je potje met geld. Over 14 dagen horen we welke klasse we toegewezen gekregen hebben. Het is gek, maar in dit geval is het zo dat je wenst dat je zo slecht mogelijk wordt ingeschat. Voor Leo geen opgave om zichtbaar te tobben.

We tuffen via België naar Frankrijk en dan naar Duitsland en dan via Zwitserland naar vanwaaruit ik dit schrijf. We hebben besloten de eerste dagen wat kilometers te maken. De overnachtingsplekken zijn functioneel. Soms een parkeerplek, soms een camperplaats en soms – zoals vannacht – in het wild bij het begin van een bos. We staan nu onder de brug in Italie. Nadat we eerst bij een camping langs waren geweest. Ca 55 Euro voor een nachtje staan, terwijl wij de volgende ochtend weer wegrijden. Dat is echt te gek. “Es tut mir leit, aber dann gehen wir wieder….”… zei ik tegen de receptioniste. Die me meewarig aankeek. In het tekstballonnetje boven haar hoofd verscheen: “wacht maar, mevrouw, u komt er nog wel achter dat dit hier normaal is”. En eigenlijk weet ik dat ook wel. Een toeristisch gebied, nog in het seizoen, aan het water…. ja…

Die hondenbrokken wogen teveel!

Heerlijk geslapen vannacht. Maar middenin de nacht werden we wakker. De hele camper bewoog ineens. Gevolgd door af en toe gekraak. Alsof er iemand in de camper viel. Spits was het niet, die sliep gewoon door.  Soms bewoog de camper weer. Het was heel raar en ook wel eng. Leo zei dat het de handrem kon zijn, en die ben ik nog even aan gaan trekken. Het is daarna wel stil gebleven. Maar je ligt toch te denken wat het geweest kan zijn. Maar vanmorgen zagen we dat we door de blokken waren gezakt. We hadden van die mooie grote plastic blokken gekocht die je onder je wielen kunt zetten als je scheef staat. Ze hadden het gewicht niet kunnen houden. Terwijl er op de verpakking stond dat ze tot 8 ton konden hebben. De camper is 3,5 ton. Nu hebben we wel wat hondenbrokken ingeslagen, en ik heb een nieuwe mascararoller gekocht ….???

We gaan nu richting Ascona, Italie, en kijken welke ferry we gaan nemen richting Griekenland.

We moeten nog wel erg wennen aan de Italiaanse prijzen. Ook voor deze camperplaats, zonder electriciteit, onder een brug, betaal je gewoon fors.
Het is wel een beetje alsof we een soort clochards zijn; zo onder de brug. Met onze soortgenoten, een andere zeer gedateerde camper, het uitschot bij elkaar…. We zijn verpest in Skandinavié, maar we moeten er maar aan wennen.

Mooie goede wegen in Zwitserland, maar wel gewoon een vignet moeten kopen, van 35 Euro. Daar zit de Gotthardtunnel dan bij. O ja, reken er maar op dat we het deze vakantie steeds over geld gaan hebben 😉 . Die mascararoller bijvoorbeeld was heel erg duur. Wel 32,95!! Maar aangezien wij steeds mijn Bijenkorf creditcard gebruiken onderweg, spaar ik punten en dan kan ik die gewoon van mijn punten betalen. De kaart zelf kost nagenoeg niets, dus deze gratis tip van mij! Het is dan wel een mascara van Yves Saint Laurain, afgekort YSL, wat mij dan altijd weer een warm gevoel geeft want het is net SYL…. En het is echt hele goede!!  Ter compensatie gebruik ik overigens een dagcreme van Oil of Olaz, van 5,95.

ś Avonds gaat het regenen. Al snel komen er twee autoś naast ons staan. Portierraampjes tegen elkaar. Een internationaal bekend verschijnsel. Lekker blowen samen, maar dan onder de brug, lekker droog. Het heeft iets vertrouwds, iets Ooltgensplaats….. en wij voelen ons helemaal thuis!