Getriggerd door de vermelding: “bij strandpaviljoen” en  ‘gedoogplek’ volgden we weer verwachtingsvol de weg naar de camperplaats vanuit ons navigatiesysteem. Onze  eerste overnachting in Griekenland. Gedoogplaats, dus informeel, en gratis en strand is bij zee dus…

We werden niet teleurgesteld. Met de neus in de boter. Een mooie ruime plek tussen de duinen, 20 meter van het strand af. En het strandtentje was een heel klein barretje met precies de zaken die wij graag wilden. Goede koffie, wijn, ijsjes, perfect krokante en lekker gekruide frieten, tzaziki en brood. En – als extra gratis service – lekkere strandbedjes onder rieten parasols, 10 meter van de vloedlijn af……

Daar zijn we het weekend wel doorgekomen. Leo houdt wel van het strand maar vindt het wel teveel zand. Terwijl we samen in de golven staren dwalen mijn gedachten af naar een strandje op Kreta waar ik jaren geleden was met Miranda uit Delft. We waren de hele vakantie te vinden op het naakstrandje, omdat dat een mooi, rustig strandje was met een heel gezellig barretje. En ook kon je er heel goed snorkelen. Dat vonden wij heel leuk. Niet vanwege de visjes en de plantjes, maar vooral vanwege de snorkelende naakte mannen. Onder water was er zeer helder zicht. Dus wij konden al snorkelend onder water gluren naar de heren naturisten. Naakte mensen in het water is al iets raars, ze zijn wit met alleen een snorkel en flippers. Een soort slome vlezige witte vissen. Maar naakte mannen hebben ook nog eens een hangend deel, dat als hapklare brok hangt te bungelen. Aangezien ze daar in slappe toestand bungelen (dat is een aanname), zijn ze ook dun, en dat dan in een hoek van 90 graden, zeg maar loodrecht op het lichaam, recht naar beneden wijzend, dat is echt gek. Want in de upright position zijn alle denkbare hoeken mogelijk, maar je ziet ze toch dan zelden in 90 graden. Geobsedeerd door dat wat de zwaartekracht zelfs onder water met een slappe piemel kan doen – zelfs met ook nog de opwaartse druk van het water – hebben we weinig visjes gezien. Het verschijnsel bij slappe borsten hebben we – als ik er zo aan terugdenk – niet echt geregistreerd.

Maar niets van dat alles in Kylline Beach. Geen visjes, geen plantjes, geen naakte mannen. Maar wel heerlijk zwemwater.

We zitten nu in een klein stadje met de camper waar we vanavond hebben gegeten. Dat het leo ook smaakt blijkt wel als ik ter sprake breng waar we morgen naar toe zullen rijden. Tussen twee happen door zegt Leo
‘ schat, elke Euro die je niet aan diesel besteedt kunnen we kwijt in de horeca.” Voor een man die er niet voor terugdeinst een paar duizend kilometer te rijden een bijzonder geluid. We besloten maar in het stadje te overnachten. Hebben geparkeerd voor een groot restaurant, waar we koffie hebben gedronken en de barman de code voor de Wifi hebben ontfutseld. Dus zitten wij illegaal vanavond in de camper lekker onze mail te checken.
Super dat de mail van het CIZ met de indicatie zorg voor Leo binnen is. Hij heeft een behoorlijke zorgzwaarte in de een na laatste zwaarste klasse. Nu is het zaak een persoons gebonden budget aan te gaan vragen. En dan kan hij mij inhuren ;-)! Mijn nieuwe werkgever heet leo Vogel, Het is een mooi systeem, het pgb. Het is ook de hoop dat het blijft omdat er veel aan verandering onderhevig is.

De krekels klinken heftig, wat herrie nog van hangjongeren maar we zullen hier met de wetenschap dat we nu zelf aan de slag kunnen om de zorg voor Leo te gaan organiseren wel goed slapen.

Morgen weer verder.