Na drie overnachtingen op de camping bij Pylos (Gialova) zijn we verder richting Zuiden gereden.  Onze eerste overnachting was bij een visserijhaventje (het zal eens niet zo zijn).
Ondertussen gaat het huishouden gewoon door en hebben we met onze eigen mobiele wasmachine een wasje gedraaid, moe van de mevrouwen Souvlaki. Een luchtdicht tonnetje, waar je je was in stopt, husselt en dan uitspoelt. Ik had ooit een dure Tupperware wasemmer gekocht. Een vermogen kostte het ding. Ik had hem zorgvuldig gestald in mijn garage. Totdat Leo op een klusdag tevreden meldde dat hij eindelijk iets goeds had gevonden om zijn gebruikte kwasten na het verven luchtdicht in te bewaren……
De volgende stop was bij een restaurant,  “Black Pirate”. Mooie plek, moet in het seizoen wel drukker zijn. Maar nu rustig. Lekker Grieks gegeten. En toen verder via prachtige route door een woest landschap. Mooie baaien, mooie kust. Soms ook veel zooi langs de weg. Onverwacht mooie dorpjes. Met oergezellige terrasjes. Die aan je neus voorbij gaan omdat je nergens kunt stoppen en dan het dorpje weer uit bent en keren geen optie is. Te smal om de camper langs de kant van de weg te zetten. Soms een hele tijd niemandsland, om na de bocht op een kruising een vijftal caféś te hebben waar tientallen vooral mannen zitten te zitten. Onze camper trekt bekijks. Maar volgens mij trekt alles wat daar voorbij komt bekijks.

De natuur is prachtig. Rotsig. Maar een heel gevarieerde begroeiing. Mooie kleuren, terra aarde, honderd tinten geel en bruin en groen. Bloeiende cactussen, cypressen,  zwerfhondjes, olijfbomen, sinaasappelbomen. De bermen zijn bijna stillevens. Vrolijke laatbloeiers die welig staan te bloeien tussen de verdorde resten van wat eerder uitbundig moet zijn geweest. Mooie grassen. Heide. Kleine surprises. O wat kan ik hier een mooie fotoś maken maar er is niet aan te beginnen. Te veel. Overdonderend.

We staan nu tussen de bergen. Hebben een bergroute genomen. Dat hoort erbij. We rijden gemiddeld 30 km/uur, als het meezit. Maar het is prachtig, rustig, ruig, woest, stil, (letterlijk, je hoort echt niets, geen verkeer, alleen de bellen van de geiten in de verte). Zo mooi. Zo stil. Zo onbedorven.

Enig punt van zorg is de arm van Leo. Zijn schilferende huid lijkt wat tot rust gekomen. Maar zijn arm is pijnlijk, zelfs in rust. Als dit niet minder wordt moeten we toch naar een ziekenhuis. Leo kan hem niet meer bewegen zonder pijn. Hij tobt al langer met deze arm maar dit lijkt toch een ander aangrijpingspunt dan de eerdere klachten. Heel vervelend. Ik rijd nu eigenlijk steeds, dat wil zeggen, ik stuur. Leo verdiept zich – gelukkig – in de navigatie. “Dat gaan we mooi niet doen”  hoor ik hem zeggen als de navigatie een instructie geeft. Volgens Leo klopt dat dan niet. Hij stuurt me een andere route. Ik ben blij dat ik niet hoef te denken waar we naar toe gaan. Ik hoef alleen maar te sturen.

De wegen zijn wisselend. Sommige zeer slecht, met kuilen en afkalvende randen. Maar er is weinig verkeer. Soms erg steile klimpartijen, en steile afdalingen. Dan weer dwars door een dorp, door nauwe smalle doorgangetjes. En ik schat dat ik wel 400 bochten heb gedraaid. Waarvan vele haarspeldbochten, jawel met zonder vangrails, langs de afrond 😉

Staan nu in de buurt van Argos aan het strand onder de palmbomen. Op een grote camperplaats waar we de enigen zijn.
We hebben vandaag slecht weer gehad. Veel regen, ook onweer. En we hebben lekkage bij het slaapkamerraam achter. Eerste visuele inspectie levert niets op.

Verder gaat alles zijn gangetje. Doen onze boodschappen. We moeten soms echt gokken omdat alles alleen in het Grieks op de verpakking staat.

Leo aan de Methaxa, ik aan de Baileyś. Zo komen we de avond wel door.

Okee, inmiddels alweer woensdagavond. Vier dagen zonder wifi, daś best moeilijk hoor! We zijn nu in Athene onder de Acropolis. In de spits door Athene is echt chaos, chaos!!! We hebben een illegale camperplaats gevonden, en het restaurant ernaast heeft een aantal medewerkers die valet parking doen en die zouden ons helpen als we willen overnachten. Ze bedoelen gewoon dat ze ons helemaal klem willen zetten in ruil voor die plek zodat ze hun autos kwijtkunnen. Vinden wij niet erg. Morgen lopen we vanaf hier zo de Acropolis op/in.

Morgen bekijken we of we naar het ziekenhuis gaan in verband met de arm van Leo.
Ik zit in een cafeetje de mail te checken.

Bij de Black Pirate. Tzaziki, voor mij en Spits......

Ontbijtje bij de visserijhaven

Gezicht op Athene vanaf Acropolis.