Eigenlijk ben ik een grote bemoeial. Er schuilt iets belerends in mij. Dat uit zich vooral als ik zie dat mensen zich asociaal gedragen. Zoals op die zonnige dinsdagmiddag, toen ik achter een kleine felgekleurde cabriolet reed waarin twee dames de grootste lol hadden. Een van hen vond het nodig haar tasje op te ruimen en met een grote boog gooide ze de inhoud stuk voor stuk uit de auto. Papier, vuil, rotzooi. Het wagentje was van een kapperszaak en er stond een website op.

Thuisgekomen zocht ik de website op en stuurde via het contactadres een mail waarin ik mijn bevindingen beschreef. Kenteken, lokatie en tijdstip was voldoende om te kunnen traceren wie er in de auto had gezeten. Ik kreeg een mail terug. “Met het schaamrood op de kaken hebben wij uw mail gelezen… Wij hebben deze medewerkster hierop aangesproken blablabla….”….. Zo!

Dat heb ik nog een keer gedaan met een bedrijf waarvan de chauffeur een dikke papierprop uit het raam van de vrachtwagen gooide. En ik wilde het onlangs weer doen omdat een chauffeur zat te poepen naast zijn vrachtwagen. Dat op zich vind ik niet eens zo’n ramp. Maar dat hij vervolgens het witte toiletpapier in grote lappen achterlaat vind ik echt niet kunnen. Helaas kon ik de website niet vinden.

Er schuilt ook een detective in mij. Toen ik nog in een appartementencomplex woonde kreeg ik vaak alle reclame in tweevoud. Duidelijk iemand die zijn portie reclamemateriaal kwijt wilde en in mijn postvak gooide. Ik heb toen een zwart-wit reclame- A4-tje gekopieerd in 10.voud. En deze genummerd. Die vervolgens systematisch in de brievenbussen gegooid zodat ik precies wist welk nummer bij welk huisnummer correspondeerde. En jawel. Na een dag kreeg ik het A4-tje in mijn brievenbus. In de code zag ik dat het nummer 6 was, corresponderend bij het huisnummer van mijn buurvrouw. Die ik er vervolgens ook op aangesproken heb. “Jij gooit toch niet per ongeluk je reclame die je niet meer wilt lezen in mijn postbox he?”. Natuuuuurlijk niet. Sinds die tijd heb ik ook geen dubbele reclame meer ontvangen.

Ik vind dat ik dat ook moet gaan doen als ik eens positief verrast word door chauffeurs die bijvoorbeeld duidelijk even bedanken als je een tijdje hebt gewacht als ze gelost of geladen hebben maar dat zit nog niet genoeg ik mijn systeem. Ontwikkelpuntje!

Ja…. Ik ben nu nog aan het bedenken hoe ik de blikkengooier moet gaan betrappen die hier op de Havendijk allemaal blikjes neersmijt. Maar ik heb er geen zin in tussen de struiken te gaan zitten. En een webcam zie ik niet zitten. Voorlopig ruim ik de blikjes op. Het is vaak van Red Bull…. Ik neig ernaar om bij de plaatselijke supermarkt de blikjes te gaan merken….. en dan bij de kassa te kijken wie welk blikje koopt…..

Ja. Ik zelf ben natuurlijk de braafheid zelve. Op alle gebied. Want neem nu de meergranenbeschuiten. Ik liet pas een pak van die beschuiten vallen bij de Albert Heijn. Dan zijn alle beschuiten gebroken. Even twijfelde ik om het pak terug te leggen en een ongehavend pak te pakken maar ik legde het in mijn winkelmandje. Lul die ik ben. Bij de lunch pak ik de beschuiten. In vele stukjes vis ik de beschuitstukken uit het pak. .. Elk stukje besmeer ik met boter en omslachtig voorzie ik elk stukje van beleg. Maar hoe ga je om met één plakje parmaham en 10 stukjes beschuit….

Een rein geweten heeft zijn prijs…..