Denkstop

Het werd wel weer eens tijd de camper te pakken. En dan een tijdje erop uit. We zaten een tijd in de molen voor de herindicatie voor het Persoonsgebonden Budget maar inmiddels is dat in de afrondende fase. We horen binnenkort de definitieve beschikking van de Gemeente, ook over de aanpassingen in huis, en wat aanvullende voorzieningen.
Inmiddels lopen we alweer achter de feiten aan want we merken dat we al snel nu actie moeten ondernemen voor mobiliteit van Leo. Zeg maar de rolstoelperikelen. Leo weet al wat hij wil; een rolstoel met all-terrain banden en 4Wheel-aandrijving. Kwestie van doordouwen……

Maar we hebben onszelf even een orientatie-pauze gegund. Met een ziektebeeld waarmee je feitelijk altijd wordt ingehaald door de werkelijkheid en waar je je continu weer moet aanpassen is orienteren een dagtaak geworden. Orienteren over pakpalen, over steunbeugels, spoelföhninstallaties, trapliften, over logeeradressen, over voorzieningen, subsidies, hulpmiddelen, over therapieen, en onnoemlijk veel. We surfen wat af op het internet. En dat is iets waar je eigenlijk nooit klaar mee bent. Temeer omdat er geen standaard benaderingen zijn. Daarom hebben we even een denkpauze ingelast. Een orientatie-stop. We denken even niet. Dat komt wel weer als we terug zijn, want we zijn afgereisd naar de Eifel. Beetje wandelen, stukkie tuffen, en dan bijtijds weer terug voor de afspraak bij de pijnpoli in verband met de arm van Leo. Wij organiseren onze uitjes dan maar rond de cruciale afspraken bij de diverse specialisten.

Onderweg even een tussenstop bij Frans in Limburg die heeft geholpen een pakpaal in de camper te monteren. De pakpaal staat bij de schuifdeur van het toilet, omdat daar geen beugel gemonteerd kan worden. Leo kon daardoor het trapje uit het bed niet meer uit. Hij wil ook dat ik ga paaldansen… Maar ik zeg maar dat de paal dat niet kan houden… Het gevaarte moest eerst even ingekort worden omdat hij was ingesteld op verdiepingshoogte in een standaard doorzonwoning. En de camper is 2.03 meter. Een pakpaal is een uitkomst voor Leo, die hiervoor wekenlang Marktplaats heeft afgestruind. En op een bepaald moment gaat er wel ergens een oma dood die zo’n paal ooit via de gemeente heeft gekregen. En de kinderen die kunnen niets met zo’n paal dus dumpen het ding op Marktplaats. De Gemeente vraagt die dingen blijkbaar niet terug.

Ja, even met de haakse slijper een stuk metaal afzagen op 220V uit de camper, opgebracht door de zonnepanelen. Dat is toch altijd weer mooi.

Na de stop bij Frans overnachten we in Brunssum en de volgende dag rijden we naar de Eifel.

Daar heb ik vandaag een prachtige route gelopen. De Struffeltroute (start in Roetgen Noordelijk van Monschau). 9 km door een prachtig landschap. Goed gemarkeerd. Goed te doen. De stilte is waanzinnig. De wijdsheid. Een heel bos voor mezelf….. met Spits natuurlijk. We hebben een aantal wandelingen opgezocht, en gaan dat wat vaker doen. Leo blijft in de camper. Die heeft vandaag zijn eerste luister CD gedraaid met een verhaal. Na de hele CD beluisterd te hebben bemerkte hij dat de CD-speler op “random” stond….. Hij vond de verhaallijn al wat typisch maar mijn echtgenoot heeft een levendige fantasie…..

Nu zijn we allemaal moe. Hebben lekker gegeten in de camper met uitzicht op een weide waar we drie hertjes spotten. Dat kan ons bekoren. Terwijl er op 5 meter van de camper al twee hertjes rondliepen. Maar die stonden achter een hek en waren tam. Dat is nep. Terwijl ze ook echt hertje zijn. Zielig eigenlijk dat we die niet leuk vinden…. Maar ja. Alles wat wild is, is leuker…..