Slapen naast het Kerkhof

Bij de narcissenroute is het goed overnachten maar slapen naast een kerkhof is nog mooier. Vooral als dat op een heuvel ligt met een magnifiek uitzicht op de Mariawald Abdij in Heimbach. Lekker rustig…

Bij het ochtendwandelingetje met Spits een reetje gezien. Spits liep los maar ging er niet achteraan. In plaats daarvan ging hij zitten en bleef naar het hertje kijken. Dat heeft hij als pup geleerd van Leo. Alles waar je niet achteraan mag gaan, daar mag je wel rustig naar kijken. Reden waarom hij op de hondenschool de schrik van alle instructeurs was; hij maakte de andere honden nerveus met zijn gestaar….. En nog steeds gaat hij vaak zitten als hij ergens opgewonden van is.

Na het gebruikelijke ochtendritueel, ben ik de Kloosterroute gaan lopen. Heel mooi, stil, ruig, glooiend, met veel bomen, beekjes, weitjes…..

Wat ook zo mooi is, is dat ik geen last meer heb van mijn voet. Ik had/heb een ontstoken peesplaat en ben daarvoor naar een podologe geweest die me “zooltjes” heeft aangemeten. Want ik scheen ook doorgezakte voeten te hebben. Op je 52e kan je dus niet alleen uitgezakt, maar ook doorgezakt zijn. Ik kreeg knetterdikke zolen en die zouden moeten helpen. En het kon wel maanden duren. Ik had er geen vertrouwen in. Bleef hele erge pijn houden. Toen ik terugging zei ze dat het nu eenmaal lang kan duren. Maar ik heb ze nu thuis gelaten! Ben er gewoon mee gekapt! Heb bij de schoenmaker wat speciale zooltjes gekocht met wat stevigheid en die in mijn wandelschoenen gelegd. Nergens meer last van. Mijn voeten wat lief behandeld. Geleerd op de yoga ze af en toe te masseren. En ik geloof in het feit dat je je voeten moet blijven gebruiken, dat er bloed moet stromen en dat gebeurt wel met al die keien in de Eifel en de voeten in alle standen die je je kunt bedenken. Mijn knieen hadden het wel te verduren maar dat kan ook geen kwaad. Ik moet mijn spieren maar gebruiken!

We zijn weer even terug bij de camperplaats van Pasen. Volledig tegen onze gewoonte in een tweede keer op dezelfde plaats. Maar het was een prima plek en morgen weer naar een ander gebied met vele wandelingen.

Het is zo gaaf rondwandelingen te lopen. Ik wilde via internet een gids kopen voor een lange afstandswandeling van Aken naar Trier. Om dan steeds een stukje van een etappe te doen. Dan moet je alleen wel heen en weer lopen… Maar ik kwam er niet uit op de bestelsite. Heb toen via de facebookpagina van de Eifel gevraagd of ik het via hun kon bestellen. Werd meteen geholpen en nadat ik via een privébericht mijn adres had gestuurd kreeg de gids thuisgestuurd met een rekening en het gratis tijdschrift over de Eifel (in het Nederlands) met al deze mooie rondwandelingen erbij. Facebook is zo gek nog niet.

Met Leo gaat het redelijk. Hij heeft wel vaak pijn. Veelal ook krampen en spierpijnen. In zijn rug en in zijn nek en ook zelfs in zijn gezicht. Ik zie dan dat hij met een van pijn vertrokken gezicht zit. Ook heeft hij veel pijn in zijn arm. Maar het reizen gaat zo wel redelijk. Het slapen in de camper gaat ook, al is het soms wel een circus in bed. De volgende blog gaat dan ook over onze bedgeheimen…….