Het reizen gaat voorspoedig maar met Leo gaat het beroerd. Hij heeft heftige pijn en kramp. ś Morgens wordt hij wakker van de pijn. Overdag is hij vreselijk stijf en kan het trapje nog maar net op en af. Dat vergt een enorme inspanning. Hij heeft forse krachtsverlies in een aantal weken. Dat breekt behoorlijk op bij het leven in de camper. Ik kan hem heel slecht verstaan; zijn stem is zwak en onduidelijk.
Het is erg moeilijk voor Leo. En ik zelf vind het heel moeilijk om te zien hoe hij achteruit gaat. Moe is. Pijn heeft.
De neerwaartse spiraal is duidelijk. Dat wisten we. Daarnaast is een plotselinge klimaatverandering ook een faktor die niet meehelpt. En daarbij is Leo ook nog eens begonnen met een nieuw medicijn. Het zou ook kunnen zijn dat de verslechtering mede daardoor kan komen; een medicijn kan in het begin een verslechtering teweegbrengen of bijwerkingen hebben.
Kortom, deze reis zal geen “gewone” camperreis worden. Het heeft veel in zich van een gewone vakantie maar eigenlijk voelt het zo ook heel vaak niet. Ik schrijf natuurlijk wel over theedoeken en hoogtepoortjes maar de situatie is me de hele dag wel duidelijk, net zoals jullie dat ook wel weten. Ik word met mijn neus op de werkelijkheid gedrukt als ik Leo met een van pijn vertrokken gezicht in bed zie liggen. Hem overeind zie komen,
en als ik hem nog krommer dan normaal Spits zie uitlaten.
Toch doet hij het nog steeds. Gisteren kwamen we aan hier in Verenque. Een mooie camperplaats. We hadden een fors aantal kilometers gereden en het was eind van de middag. Ik zou dan graag de stoelen uit de camper pakken en meteen aan de wijn gaan. Maar Leo heeft dan nog de moed om in de hitte te zeggen: “Zullen we het stadje in gaan? Het lijkt me hier wel leuk.” Ongelooflijk vind ik dat. Maar we gaan dan even de brug over en gelukkig niet te ver is een plaatselijke kroeg. Met veel herrie en een terras aan een doorgaande weg met veel auto’s. Maar toch smaakt dat wijntje en dat biertje lekker. Zeker als je dan tegenover de kroeg een pizzeria ziet zodat we ś avonds lekker pizza aten.
De plek zelf is ook uitstekend. Onderdeel van een groot terrein en een flink plein met alleen platanen en bankjes voor de petanque, dat ook gespeeld wordt.
En ’s avonds het geluid van een uitstekend frans bandje. Met van die melancholische accordeonmuziek, waarbij het toch altijd wat wennen is als die “strange, I’ve seen that face before” gaan spelen. Maar ze zijn wel geëindigd met het Pindakaaslied en alleen insiders weten wat dat betekent….
De volgende morgen komen de fanfares voorbij.
Eergisteren (de tijd vliegt) en gisteren hebben we behoorlijk wat kilometers gemaakt. Met nog een overnachting in een stadje. Waar weet ik niet precies. Maar lekker rustig.
De wegen zijn uitstekend en het is niet druk op de weg.
Vandaag blijven we onder de platanen staan. Een dagje pas op de plaats. Spits loopt af en toe de beek in. Toen we de fokker vroegen of hij van zwemmen hield zei ze “bis zum bauch” en zijn buik zit nu hoger maar het klopt nog steeds. Ook heeft Spits al kennis gemaakt met een grote jonge Deense dog en allerlei andere honden. Veel honden in al die campers, merken we…..
Inmiddels maandagmorgen. Vanmorgen was het bar en boos met Leo. Die kon amper opstaan. We gaan het nog wat dagen proberen anders stopt hij mogelijk weer met de nieuwe medicijnen.
Natuurlijk weten we beiden dat het tobben ook thuis zou zijn. Desalniettemin is het toch fijn op reis te zijn.
Eneeeh… je komt nog ś in een Mac Donalds ook 😉
Syl 
Ik ben heel hard aan het duimen, dat het vakantiegevoel weer een beetje terugkomt. Jullie zijn kanjers, alle twee.
Liefs Elsa
Ha die Elsa…… Donna Elsa! Nou, op die berg van jou in je kasteeltje met je WIFI en gekoelde dranken in je ijstkast met een zwoele zomeravond mijmerend over de heuvels…. jaaaaa dan krijgen we wel een beetje vakantiegevoel hoor 😉 Tot vanmiddag. Kom maar weer naar je huis en doe hier alsof je thuis bent!
Beetje wiet helpt misschien ook om de sfeer er in te houden. We hopen voor jullie, dat Leo ook weer wat betere dagen zal hebben. Enorm veel bewondering voor jullie; hoe jullie dit proces met anderen delen en proberen alles uit het leven en jullie relatie te halen wat nog haalbaar is. Makkelijk is anders.
Liefs, Emmy
Ha EM! Ja, beetje late reactie, sorrie. Ja, wiet, daar hebben we ook aan gedacht en Leo was voornemens dat te gaan proberen. Is er nog niet van gekomen en hij vraagt zich wel af of het zal helpen bij zijn pijnen. Maar wie niet waagt…… Thanks voor meedenken in elk geval. En…. misschien ga IK wel aan de wiet hahaha!! (Ik was vroeger te braaf voor dat soort dingen, maar dat weet jij ;-))
Jannie en ik leven met jullie mee! Hartelijke groet en heel veel sterkte.
Dank je Koos! Ook groet aan Jannie. Toch heel bijzonder hoe wij nu op deze manier contact hebben.
Lieve Sylvia en Leo,
Ik denk veel aan jullie en wou dat ik op de een of andere manier kan helpen. Als er iets is, laat het weten. Heel veel liefs en ik hoop tot gauw,Els
Date: Mon, 8 Jun 2015 15:01:00 +0000
To: elsafriggekorteland@hotmail.com
Wat nog te zeggen. Liefs.
Wat nog te zeggen? F*ck MSA! Dat is een tekst die op een T-shirt stond ergens op een filmpje en eigenlijk is dat wat nog te zeggen is… Ik geloof dat ik Leo zó’n T-shirt ga geven (en ook een voor mezelf). Doeeei syl
Sterkte voor jullie beiden en hoop op goede dagen.
Dank wilma, die dagen zijn er ook zeker hoor!
Respect, bewondering !
Hallo Syl,
Met regelmaat lees ik je blog. Mijn vriend heeft ook msa dus ik weet wat voor een vreselijke ziekte het is. Het is fijn om een beetje met jullie mee op vakantie te zijn en ik heb grote bewondering voor de manier waarop jullie genieten van het leven. Ik wens jullie nog heel veel geweldige momenten !!
Groetjes Jolanda
Beste Jolanda,
Dank voor je berichtje en sorrie voor de late reactie. Het spijt me te lezen dat je vriend MSA heeft. Inderdaad een vreselijke ziekte. Wanneer is bij hem de diagnose gesteld?
En kan hij nog enigszins uit de voeten?
Ik weet niet of jij en/of je vriend ervoor voelt, maar misschien zouden we een keer separaat wat verder bij kunnen praten of mailen. Er is vast heel veel uit te wisselen.
Ook de hartelijke groet van Leo,
Groet,
Syl
Hallo Syl en Leo,
Het lijkt me fijn om verder te praten, ik stuur je een mail naar je facebook als je het goed vindt ?
Hoi Jolanda, ik heb je niet kunnen vinden. Ik ben op facebook te vinden en je kunt me daar ook een persoonlijk bericht sturen zodat we “normale” email kunnen uitwisselen als je dat fijner vindt. Hoop dat het een beetje draaglijk is met jouw vriend en voor jou ook. Groetjes, Sylvia. (ook namens Leo).
Heel goed Jolanda, via mail Facebook. Misschien wil je een friend request sturen want ik weet je achternaam niet 😉 Ik ben gewoon te vinden onder Sylvia Musch. Groetjes, syl