Best veel reacties gehad. Leo zei “maar ik wil de mensen niet laten schrikken, zeg maar dat ik een taaie ben”. Bij deze. Het is nu iets beter als eergisteren. Je kunt er niets van zeggen; er zijn vele faktoren die meespelen bij deze complexe ziekte. Dank voor alle reacties. Maar soms voel ik me er wel verlegen onder. Ik schreef ooit een blog daarover. (Evt te vinden met zoekfunctie met als trefwoord: “geen blog”. Ik kan de link zo snel niet plaatsen. )

We vertrokken uit Venerque en de eerste missie was een stop voor boodschappen bij de Carrefour. Zo’n supermarkt waar het schap met de yoghurt 20 meter lang en 3 meter hoog is. En dan moet je keuzestress hebben…..

Maar na de 31 graden ging het onderweg ineens fors waaien en acuut regenen. Hoosbuien die de weg blank zetten. We sloten aan bij een rij auto’s die waren gestopt onder een brug. Toen we stilstonden bleek er een jonge mus in de camper te zitten. Beeld je maar in. Een hoosbui, onweer, een fladderende vogel in een duistere  camper, ruitenwissers, een hyper opgewonden hond die achter de mus aan zit.

Ik kon de mus niet vangen dus toen de regen minderde zijn we verder gereden met de mus. We waren hem meteen kwijt, ik had hem het laatste gezien bij het gaspedaal dus ik durfde geen gas te geven, bang dat ik hem zou pletten.

Toen het wat rustiger werd kwam hij weer te voorschijn maar liet zich niet vangen. Op een bepaald moment was hij wederom verdwenen. De volgende morgen kwam hij tevoorschijn naast ons bed. Hij had de hele nacht onder onze lattenbodem gezeten; waar hij terecht was gekomen omdat hij naast het bed in de ventilatiekieren terecht was gekomen. Hij heeft alle hoeken van de camper gezien en is door ventilatiegaten gevallen, in kasten terecht gekomen maar uiteindelijk kwam hij weer tevoorschijn en hij is toch uiteindelijk het raam uitgevlogen. Dapper beest.

Vandaag een flinke rit gemaakt door de Pyreneeën. De Col de Aubisque gereden, 1709 meter hoog. Wordt ook in de Tour de France gereden. Het koelde behoorlijk af en op een bepaalde plek lag zelfs nog sneeuw. Buitentemperatuur 13 graden. Het werd steeds mistiger en op een bepaald moment was het zicht minder dan 10 meter. Dan rijden met haarspeldbochten, fietsende tegenliggers (van die grapjassen die de tour willen fietsen), motoren die de bocht om komen zetten of brede collegacampers die je tegemoet komen. Met een vaartje van soms 30 kilometer omdat je niet harder moet willen gezien je motor of het zicht of de weg…..
Ja, toch leuk. Je voelt dan tenminste dat je in de Pyreneeën rijdt. Het mooie is dan dat ik erg blij ben dat Leo naast me zit. We rijden dan echt samen. Als iemand in staat is om van Gorinchem naar Kaapstad te rijden en terug dan is hij wel in staat om de Pyreneeën over te komen hoewel we allebei beseffen dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten.

We vonden een camperplek die weergaloos is. De eerste waar we voor betalen. 10 Euro. Een soort park/landschap met camperplekken. Aan een snelstromende rivier. Ongelooflijk mooi. Je blijft je verbazen. Lekker buiten gegeten. Temperatuur goed. Wel een beetje grijs weer. Maar dat is ook wel weer lekker na die hitte.

Naschrift; nu donderdag 11 juni. We zijn een nachtje blijven staan op die prachtige plek. Vandaag doorgereden en nu zijn we in Spanje. Je merkt dat aan de nummerborden; niet aan een douane of zo. Die is er gewoon niet meer…….

Ben nu in de eerste Mac Donalds van Spanje, in Jaca.

Prachtige camperplek op landschap