Inmiddels zijn we de Pyreneeën uit gereden en dan kom je ineens in de Spaanse hoogvlaktes, de Sierra’s. Immense vergezichten met een patchwork van vlakken akkerland in geel-, bruin- en groentinten tot aan de horizon met af en toe een boom. Het graan is echt goudgeel en Van Gogh zou uit zijn dak gaan. We hebben wat bewolking waar her en der de zon doorpiept wat het landschap spectaculair maakt. We kozen geen tolwegen maar N-wegen die werkelijk schitterend zijn (N 110 en N122) en soms lijkt het alsof we de enigen zijn die er rijden. Het voelt ‘Whoepaaaa’  als je dan weer zo’n grote heuvel afzoeft. Een genot om hier te rijden.

We hebben goede herinneringen aan Spanje en hebben inmiddels ons lunch-regime aangepast. Van de Franse stokbroden gaan we hier graag naar de wegrestaurants voor de lunch. We zitten dan tussen de bouwvakkers, wegwerkers, en vertegenwoordigers, en in het weekend ook tussen de families. Warm eten tussen de middag is normaal. Overal is er wel een dagmenuutje voor weinig. Vaak prima van kwaliteit maar natuurlijk zit er weleens een misser tussen. Wij eten dan ś avonds in de camper een broodje eenvoudig. De wegrestaurants zijn er in alle soorten en maten; gezellige knusse tentjes en functionele eetgelegenheden. Werkelijk overal hangt in de hoek een TV. Eenpersoonstafeltjes staan steevast met de stoel naar de TV gericht en er zijn ook altijd tafels met twee stoelen aan één kant waarvan de stoelen ook naar de TV zijn gericht.

Vandaag reden we Turgano.Even buiten het dorp was een middeleeuws kasteel. Dat zijn vaak plaatsen die ś avonds verlaten zijn en waar prima te overnachten is. We vonden een plek maar besloten later wat minder prominent in beeld te gaan staan. Wij willen altijd dat niemand zich aan ons kan storen. En nu is onze camper wel een prachtig object maar het detoneert wat bij een middeleeuws kasteel. We reden ietepietie verder en installeerden ons. Totdat onze buurman, een camperbusje naast ons, ons verzocht om toch ergens anders te staan. Hij was time-lapse opnames aan het maken van het kasteel en wij stonden pal voor zijn camera. Wij zijn wat verplaatst maar op de film is waarschijnlijk wel op een bepaald moment onze camper te zien. De fotograaf is op reis en houdt ook een blog bij (www.iberimage.com/es/blog). Omdat we verkasten kregen we een fles prima rioja. Hij is ook namelijk eigenaar van een wijnmagazine…. Het fimpje zou hij op facebook (Heinz Hebeisen) zetten dus ik ben benieuwd. En dat zwarte stipje dat steeds verschijnt en verdwijnt… is Spitsemans.

Spits heeft het moeilijk. Het begon al met zijn verdwenen nagel waardoor hij een kap moest dragen en met een schoentje aan naar buiten. Dat is inmiddels achter de rug maar nu heeft hij heel veel jeuk en vanmorgen hebben we in Soria bij de dierenarts tabletjes gehaald. Hopelijk helpt dat. Daarnaast heeft hij het moeilijk omdat er weer geknald wordt met vuurwerk, zeker weer omdat er weer de geboortedag van een plaatselijke heilige herdacht wordt, net zoals die zondagochtend op Sicilië, waar we op een berg stonden,  toen we om 8 uur wakker werden geknald door soort van explosieven, aangestoken door twee italianen die na de sessie die een kwartier aan een stuk duurde kwamen uitleggen dat dat voor de herdenking van santa zus-en-zo was. Spits zat rillend in de broekspijpen van Leo en sinds die tijd is het niet goed gekomen.

We gaan zo maar naar bed. Weer een prachtige dag gehad.

Morgen weer verder.

Zondag 14 juni – Hostal Miserabel

“Hostel Miserabel” zegt Leo. Nee, Leo, het is Hostal Mirabel… Maar Mirabel heeft toevallig wel onwijze WIFI. We overnachten vandaag op een parkeerplaats aan de grote weg. Gemoedelijk bij de vrachtwagens, ik vind het altijd wel wat hebben. We hebben besloten om dinsdag bij Els aan te komen dus die hebben we zojuist gewaarschuwd.

Vandaag veel bewolking en af en toe regen. Eigenlijk wel prima rijden op een enkele echte hoosbui na.