Ponte de Lima. Prachtplek bijj de brug

“Kijk, IJsland!” zeg ik tegen Leo. Aan het eind van de stuwdam die we opreden doemt diep beneden een prachtig eiland op met ruwe rotsen, geen bomen, zonder bebouwing. Maar natuurlijk wist ik dat het geen IJsland kon zijn. Olijkerd als ik ben..!  We hebben er maar meteen overnacht. Uitzicht op Noorwegen heb je immers niet vaak.

Spits was onrustig en later bleek dat het terrein  bewaakt werd door honden, die op een bepaald moment ook langs kwamen. Onder andere drie maal Tarek die we overal tegenkomen. Tarek is van het Portugese ras Rafeiro. En die etterbak ET is een Podenko. Uk is een foxterrier geloof ik maar dit ter zijde. Ook liepen er paarden. Bij elkaar gehouden door man op paard. Met het CD-tje van JJ Cale was de sfeer helemaal compleet.

We reden de volgende dag naar een camperplaats in de navigatie zonder enige informatie. Gokje. Het bleek een prachtige plek in Ponte de Lima aan een middeleeuwse brug in het toeristische stadje. Ongelooflijk mooi. Alleen moet je wel van fado’s houden die ze speciaal voor de toeristen door alle luidsprekers laten horen de hele dag door en dat begint dan om 07.00 uur. We hebben tapas op de boulevard gegeten. Triple A lokatie.

De plek was op een van de uiterw aarden van de rivier. Groot, ruim, gratis, en prachtig uitzicht.  Nou ja, gratis… Op een bepaald moment kwam José langs en in gebarentaal leek hij te zeggen dat hij het kamp hier bewaakte. We hebben hem 2 Euro gegeven waar hij blij mee was. Jose heeft weinig tanden, is mank en heeft een groen lichtgevend vest als bewijs dat hij hier echt iets te zeggen heeft. Hij rochelt even heftig, veegt zijn hand langs zijn mond, wrijft met zijn vochtige hand zijn haren onder zijn pet glad en geeft ons dan een hand. En hartelijk als wij zijn schudden wij hem de hand.

Vandaag een mooie rit gemaakt door het wijngebied in Noord Portugal rio Minho. Hier is het stukken groener als in het binnenland in de Alentejo waar Els woont. Hier heel veel bloemen (heb je bij Els ook maar die zijn in juni wel uitgebloeid). En het lijkt een veel rijker gebied te zijn. Maar prachtige weggetjes. Veel mooie oude bruggen, prachtige kerkjes. Mooie dorpjes. Veel druiven maar niet de grote wijngaarden, maar vaak kleine stukjes.

De rit was prachtig. Soms wel met druk verkeer en een sliert auto’s achter je aan. Niets van aantrekken. Rustig aan. En op een bepaald moment ga je even een P op om ze te laten passeren om de sliert weer te verversen.  Ook reden we achter een begrafenisstoet die werd afgesloten door een autobus met gasten. De bus was van de firma “Melytoers”…. 😉 Het gaat wel ver met die Spanjaarden….

We zijn inmiddels weer in Spanje. De camperplaats is aan een groot meer aan de kust. Aanvankelijk parkeerden we bij de andere camperaars maar we zijn een stukkie opgeschoven. We prefereren kindergeluiden (ja, ja, ik weet het, het klinkt ongeloofwaardig uit mijn mond) van de speelplaats waar gevoetbald wordt en waar een skatebaan is boven het in een rijtje aan de waterkant staan.  Dan sta je anderhalve meter van je buurman. Dat vinden we niet erg als het moet. Maar als het niet moet… We staan hier ook met uitzicht op het water.

We zitten nu op onze Hartmannstoelen aan het water aan de Rioja van Heinz van de timelapse opnames. Potverdorie wat lekker.

We zaten gisteren te eten toen Leo ineens zei: “Schat, misschien moeten we toch iets anders voor het Peugeotje zoeken”. Het is typisch Leo om met auto’s in verkleinwoorden te praten en met een 107 is dat natuurlijk helemaal niet raar. “Want ik wil niet steeds een beroep op je hoeven doen als het niet nodig is”. Dat begreep ik niet. Want ook al we van auto gaan wisselen zal ik moeten rijden. “We hebben toch ooit iets op batterijen gehad?”. Ja, een Honda Civic Hybrid.
“Want dit lukt me ook niet meer”…. Leo draait aan de pepermolen. Thuis hebben we er twee van het merk Peugeot, de Mercedes onder de pepermolens. En ja, we hadden ooit een molen op 7 batterijen uit een kerstpakket. Leo blijft een horecamens…..