Ik ben steeds lovend over ons navigatiesysteem dat ons naar de mooiste camperstops leidt. Maar er is ook wel een minpuntje. Ze (we hebben een Belgische dame – want dat taaltje is zo zacht……) rept met geen woord over plaatselijke evenementen…. Zo kwamen wij  nietsvermoedend Pamploma inrijden. Even dacht ik nog dat er een vrijgezellenfeest was met een bruidspaar met grote vriendenkring. Maar nadat we door diverse barrieres van Guardia Civil waren geloodsd die ons kennelijk niet als bedreigend inschatten reden we de stad in waar honderden mensen in wit en rood gekleed liepen, allemaal in één bepaalde richting waar wij toevallig óók naar toe gestuurd werden. Onze camper is ook wit met rood dus we vielen niet op, maar de concentratie rood-wit werd steeds groter. Nietsvermoedend bleken we te zijn aangekomen bij het festivalterrein van het Los Sanfermines. Het jaarlijkse feest met als hoogtepunt het stierenrennen. Elke dag om 0800 uur (6 dagen lang) worden er 6 stieren losgelaten in de smalle straten van de binnenstad. Ze worden opgejaagd en dat is dan leuk. Ik las via een verontwaardigde Jolanda die er een artikeltje op facebook over plaatste dat er drie mensen gespiesd waren dit jaar…..

Elke vierkante centimeter parkeerruimte was in gebruik en we zijn zo snel mogelijk gekeerd maar dat is ook niet zo makkelijk zeker als je in een smal straatje komt en er opgewonden Spanjaarden achter je zitten die allemaal naar het Festival willen maar uiteindelijk zit je goddank weer op de landelijke wegen richting
Pyreneeën. Waar we een heerlijk rustige picknickplek hebben geconfisceerd om daar tussen de zonnebloemen en hooibalen te koken en te overnachten. Het was wel al 22.30 uur maar ja. Wat een contrast is dat dan. Maar wat een genot die rust.

Gisteren weer door de Pyreneeën gereden. Prachtig. Temperatuur weer fors gedaald naar ca 15 graden.

We zagen prachtige plekken. Mooie dorpjes, lieflijke straatjes, vrolijke bloementuintjes, pittoreske cafeetjes. Maar ook soms verpauperde nietszeggende leegstand. En dat dan afgewisseld. Het groen is soms adembenemend en lijkt groener dan bij de buren. De mais is in de puberteit en is eigenlijk lichtgevend groen. De druivenranken zijn ook lichtgroen. Er is hier gewoon ander groen en de lucht is blauwer. Maar het kan ook door mijn nieuwe zonnebril komen. Met zoń superfilter.

Ondertussen rijden we gemoedelijk. Leo doet de navigatie en daar ben ik zo blij mee. Ik hoef alleen maar te rijden en af en toe krijg ik van Leo – na een eerder zorgvuldig uitgevoerde behoefteinventarisatie, per uitgiftemoment (door Leo te bepalen, dat verhoogt het verrassingseffect) – twee tic-tacjes met één dropje uit het dropjesassortiment van Leo die dat op doktersvoorschrift slikt vanwege zijn bloeddruk. En als ik mijn best heb gedaan dan krijg ik twéé dropjes maar daar maakt Leo geen gewoonte van.

Vannacht hebben we weer overnacht bij een camperplaats en het is altijd weer bijzonder dat er gratis stroom, parkeerruimte, vuilwaterafvoer, schoon water en ook nog eens een aantal fraai aangelegde picknickplaatsen ter beschikking staan voor noppes. Wij vragen ons echt soms af of ze ons zo graag elders weg willen. Maar goed. De Belgische dame had overigens niet gezegd dat we zouden staan op hetzelfde terrein als de Spaanse Van Gansewinkel dus naast ons parkeerden een shovel en een vuilniswagen en stond een rijtje afvalcontainers. Maar ons hoor je niet klagen.

Vandaag aangekomen bij Bergerac. Bij een chateau.  We zitten dus letterlijk tussen de druivenranken en de eerste fles van de chateau is al soldaat gemaakt. En tussen de wijnranken is ook WIFI 🙂 !!! Vandaag overdag weer rond de 35 graden. Nu een beetje aan het afkoelen.