Vooralsnog is een bijzonder woord. Eigenlijk een beetje raar woord. Voor-als-nog. Net zoals desalniettemin. Desalniettemin is eigenlijk nog een raarder woord dan vooralsnog. Niettemin gebruik ik vooralsnog vooralsnog de laatste tijd vaker dan desalniettemin.

Vooralsnog gaan we binnenkort weer weg met de camper. Afhankelijk van de konijnen die uit de hoeden bij Leo komen. Vooralsnog komt Frans, onze vriend uit Limburg, aanstaande maandag weer om een week allerhande klussen te doen met Leo, waaronder een aantal aanpassingen in de camper. En mogelijk bivakkeert hij ook in ons huis tijdens onze volgende reis.

Vooralsnog, want Frans gaat mogelijk ook naar Haïti. Hij heeft contact gezocht met een organisatie die een methode heeft ontwikkeld om het puin dat over is na de aardbeving op Haïti hergebruiken voor het bouwen van schok-bestendige huisjes met behulp van een mobiele fabriek waarmee bouwstenen gemaakt worden uit puin. (zie kort filmpje http://themobilefactory.org/ ). Frans heeft jarenlang als opzichter/uitvoerder gewerkt in het buitenland en is een man van de praktijk. Daarnaast heeft hij nog teveel energie ook al is hij met pensioen en hij wil graag nuttig bezig zijn. Maar hoewel wij het project in Haïti een warm hart toedragen hopen wij dat Haïti belt nadat wij terug zijn gekomen uit Noorwegen 🙂

Vooralsnog gaan we dan 1 september weer weg met de camper. Verder lopen we de diverse specialisten weer af en zijn we druk met allerhande voorbereidingen. Zo schoonde ik gisteren mijn mailbox. Die heel snel vol loopt met nieuwsbrieven waar ik me ooit voor aangemeld heb of die ik spontaan heb ontvangen “op basis van mijn interesseprofiel”. Toegegeven, er zijn echt hele leuke en interessante nieuwsbrieven bij! En ik heb vaak moeten twijfelen als je na “unsubscribe” nog een melding krijgt “Weet u het zeker?”. Ontrommelen kan je doen met spullen, zoals Valhalla doet (een naar Noorwegen geëmigreerde Nederlandse) en zij schrijft daar erg aanstekelijk over https://valhallavertelt.wordpress.com. Maar ontmailen hoort daar ook bij. Al die mooie nieuwsbrieven zijn behoorlijk irritant als ik in het buitenland mijn mail ophaal. De wifi bij de Mac Donald kan het wel aan, maar als ik tussentijds “even” mijn mail wil checken los van de wifi zijn die nieuwsbrieven kostbare bits and bites. Ik heb nu wel door dat het niet helpt om de mailtjes te verwijderen. Je moet je dus echt nadrukkelijk uitschrijven. Dus ik heb een middagje uitschrijven ingepland, want ze zijn niet meer relevant voor me. Vooralsnog.

Etceteraetceteraetcetera…..

En voor 1 september nog even langs de huisarts voor een shotje corticosteroïden in Leo zijn knie. Want die speelt weer op. Vooralsnog helpt zo’n shotje wel weer voor een tijdje en we nemen altijd een reserveshotje mee mocht er onderweg een extra shot nodig zijn. In Noorwegen zijn ook ziekenhuizen. Ook nog even langs de hulpsokkenfirma. Want de elastische hulpsokken zijn zo succesvol dat het vocht ophoopt boven de sokken en in de knieen en bovenbenen blijft zitten. Nu zijn er hulpsokken aangepast die tot de lies reiken. De firma neemt één paar sokken terug om in te ruilen voor liessokken. (Leo heeft een hekel aan het woord st**nk**sen.)

En hopelijk wordt de schouder van Leo niet slechter. Want na de succesvolle blokkade van de zenuw lijken de klachten nu heel gemeen weer langzaam terug te komen. Vooralsnog is het uit te houden, maar hopelijk zet de achteruitgang niet door.

De kracht in Leo zijn benen wordt wel steeds minder. Lopen, opstaan, draaien in bed. Wordt steeds moeilijker. Voor in bed hebben we via Cees de Zeilmaker nu een glijzeil, waarmee ik Leo kan omrollen. Vooralsnog is dat weer een foefje om weer even mee vooruit te kunnen. Want de Betty alleen, het sleurmechanisme, is eigenlijk al niet meer geschikt om te draaien.

Maar wij blijven optimistisch. Vooralsnog.