Camperaars hebben vaak honden. En ook onze nieuwe Noorse camperburen hadden 12 “hondjes” (waarvan 10 puppies) waarmee ze naar een hondenshow waren geweest. Van het merk Shiu Tzu ofzo. Korte pootjes met hele lange haren die dan met elastiekjes vastgemaakt worden want dat is leuk.
Ze hebben ook misvormde bekkies en de tandjes staan naar binnen. Ongelooflijk dat ze er mee kunnen eten. Later parkeert er nog een camper met een horde puppies die ook naar de show was geweest. Spits taalt er niet naar. Hoewel hij altijd reageert op iets dat ‘raar’ is.

De buurman vraagt nog waar we naar toe willen. Naar het Noord-Westen. “Maar dan moet je door de bergen!” zegt-ie. Wij kunnen zo’n opmerking niet erg plaatsen. Ja. We moeten dan door de bergen. Kijk, wij komen wel uit Nederland, maar dat wil niet zeggen dat we niet weten dat er bergen in Noorwegen zijn….. De volgende dag bij vertrek meldt hij het nog een keer “je moet dan door de bergen”….. waarbij hij ons betekenisvol aankijkt. Ik begin wel erg benieuwd te worden naar die bergen.

Maar voorlopig maar een stukkie rijden. We karren een eind, en gaan op zoek naar een plek. Dat valt toch niet zo mee. Wij zijn notoire wildkampeerders maar we besluiten uiteindelijk toch een camping op te zoeken. Gewoon geen goede plekjes te vinden. En er zijn wel campings maar we hebben altijd nogal wat nootjes op onze zang dus die massacampings willen we niet.

We stranden bij een camping die met name jaarplaatsen heeft. Dat betekent dat je een caravan hebt, en daarvoor een chalet bouwt die drie keer zo groot is als de caravan en die je dan ‘voortent’ noemt. Er is niemand te bekennen. Ik bel zelfs nog op om te informeren en om ons aan te melden maar krijg geen gehoor. We installeren ons daarom maar gewoon pal voor de receptie met uitzicht over de rivier. Stiekem sta ik nog een uur naar binnen te gluren of ze ergens het password van de wifi hebben aangeplakt, want wifi is er, maar beveiligd met een password @#$@#.

De volgende morgen rijden we dus zonder te betalen weg. We hebben verder niets gebruikt van stroom ofzo. Kijk, je bent gesloten of je bent open. En als je open bent moet je kunnen betalen.

Lieflijk campinkje beheerd door Dagoberta Ducka

Vandaag zijn we gestrand bij een andere camping. Ook een gevalletje onbemand. Er staan een aantal mooie oude telemark hutjes op met van die mooie daken met plantjes erop. “caravaners please find place, I come in the evening”  staat er bij de ingang. Maar het is nu 22.50 uur en we hebben nog niemand gezien. Morgen weer vroeg vertrekken. Zo wordt het wel een goedkoop tripje. Later blijkt dat de campingdame die even oud is als de hutjes alsnog komt innen. Een fors bedrag voor een zeer sobere camping. Omgerekend ca 25 Euro en dan hebben we niet eens stroom, water of electriciteit gebruikt. Het was ook een vrekking dametje. En ze wilde dat ik in het gastenboek schreef. Heb ik gedaan. Datum, en dan daar waar de naam moet staan “duurvooreennachtje!!. ” Dat moest ev even.

Het is schitterend weer. Heel zonnig en de zon is zelfs nog behoorlijk warm. Wel koelt het snel af ś avonds.

Morgen weer verder tuffen.

Donderdag 10 sept. Jotunheimen
We rijden op donderdag het Nationaal Park Jotunheimen in. Dat is prachtig. Heeft iets van Schotland, iets van Ijsland, als het gaat om groot, leeg, ruig. Het is daadwerkelijk iets heel anders dan dat wat we de afgelopen dagen gezien hebben. Dat werd ook tijd want ik had af en toe het idee dat we gewoon in de Ardennen reden. En ja, daar hoef je niet voor naar Noorwegen.

Wilgenroosjes zijn allemaal uitgebloeid maar dan niet minder mooi…..

De wegen zijn uitermate goed. Wel soms behoorlijke steile klimpartijen en afdalingen (10%) maar de camper trekt het nog steeds. Vrijwel alles tweebaans, dus zware trucks die je tegemoet komen. En dan is het de bedoeling rechtdoor te gaan en op je weghelft te blijven want aan vangrails doen ze hier niet.

Jotunheimen. Met abstract landschap. Van die sneeuwpalen langs de weg. Ruige vlaktes, kleine watertjes mos en keien.

Donderdagnacht weer illegaal op een visplekje in het Jotunheimen park overnacht. Prachtig strandje en zo stil met uitzicht op de bergen. Spits laat ik ’s ochtends even uit de camper om te piesen terwijl Leo op de pot zit. En als we naar buiten lopen valt de stilte over je heen. Het is alsof Spits dat ook opvalt. We lopen het hoekje om bij een baaitje en daar ligt een bootje op het strandje. Spits begint er meteen tegen te blaffen. Raar, een bootje. Hij blaft ook soms tegen de bergen. Dat zijn raar gevormde dingen die groot, donker en imposant zijn.

Onderweg is het even fout gegaan. We maakten een koffiestop op een parkeerterrein en Leo ging Spits even uitlaten. Maar Spits moet ineens iets geroken hebben waardoor hij een ruk gaf aan de riem. Later bleek het een plas met waarschijnlijk bloed. Mogelijk van veevervoer ofzo (dat hoop je dan; anders is het een moordpartij geweest). Leo kon gelukkig zijn val breken maar heeft wel een fors aantal schaafwonden op zijn gezicht, elleboog, schouder en knie. Hij kon niet zelfstandig opstaan. Ik kon hem ook niet alleen overeind krijgen maar gelukkig kwam er snel hulp. We weten allebei dat het kan gebeuren maar toch balen.

Beetje dik oog. En knie en schouder en arm geschaafd. Het is blijft een geschaafde man.

We zijn inmiddels bij een camping aangekomen. Er moet weer een wasje gedaan worden en ik wil ook gewoon even fulltime wifi. Middelgrote camping, we staan aan de rivier. Morgen hier een dagje blijven staan en dan weer verder.

O ja, nog even de laatste fanfareberichten; de fanfare is opgeheven. De toeters zijn verdwenen. We hebben het mes in het masker gezet en een gaasje voor het roostertje bevestigd. Het gaat nu uitstekend.