25 / 26 sept * Kleine wasjes, grote wasjes / Nymoen – Fortun

Uitzicht Camping Nymoen. Regenboog bij prijs inbegrepen

Camping Nymoen is super. Eigenlijk een beetje rommelig. De receptie is een bureau dat vol staat met allerlei inventaris uit het winkeltje dat duidelijk in de winterstand is. De camping zelf ook eigenlijk. Maar zolang er wifi en electriciteit is, is er wat ons betreft klandizie en zo denkt de eigenaar er ook over. We betalen 200 Kronen voor een nacht en dat is ca 22 Euro. We zijn hier twee dagen gebleven. Ook om wat huishoudelijke zaken te regelen. De was doen is ’s winters een uitdaging. Hier op Camping Nymoen is geen wasmachine maar daar heb ik het ook niet (meer) zo op. Altijd een puzzel hoe je ze aan moet zetten. Kijk, als je een kraamverzorgster bent, dan kun je met elke wasmachine die je tegenkomt uit de voeten (begrijp me goed, ik weet dat ze daar niet in eerste instantie voor zijn) maar voor mensen als ik is het elke keer weer een puzzel die heel vaak ook slecht uitpakt. Met vlekken komt de was er dan uit, of niet gecentrifugeerd, of de machine is niet gestart. Natuurlijk bedenk ik dan ook dat het ook regelmatig aan de machine zal liggen! .

De was doe ik dan maar in de keuken waar een mooi groot aanrecht is. Tussen de magnetrons en koelkasten en kookplaatjes waar alle stekkers uitgetrokken zijn. Ook daar de winterstand. Maar warm water heb ik nodig en dat is er. Daarna komt de grootste uitdaging; hoe krijg ik mijn was droog? Buiten zijn waslijnen maar de was zal niet drogen; er is geen wind en het is niet warm genoeg. Maar ik krijg een gouden idee. Ik hang alles op hangertjes, op douchedeurtjes en op het wastonnetje in onze douche/wc-ruimte, zet het dakluikje in deze cabine een beetje open en zet het electrische kacheltje er in. Die blowt in een avondje alles kurkdroog. Ons eigen drooghok. Ja, dan weet je ook waar je die 200 Kronen voor betaalt…

Gisterenmiddag nog even lekker buiten een wijntje gedronken. Met uitzicht op de vallei met groen water. Dat is hier heel bijzonder. Het komt omdat het water van de gletscher is (hoe schrijf je dat?). Dit hele gebied heeft groen water!

Met alle huishoudelijke zaken denk ik ook wel vaak aan de vakanties bij ons vroeger thuis, toen we bivakkeerden in het huisje van onze oom en tante in Egmond aan Zee. Daar togen we jaarlijks met zijn zessen naar toe, in de grote stationwagen van mijn vader. Ook ging de centrifuge mee, tussen ons in op de volgestouwde achterbank, en nu begrijp ik waarom.

Niet alleen door de wasjes voel ik me soms verwant met mijn ouders. En met ouders in het algemeen. Omdat het nu toch zo is, dat er iemand ‘afhankelijk’ is van mij. Leo zou op dit moment niet zonder mij kunnen. Ik denk daar heel vaak aan als ik met mijn fototoestel wat rotsjes opklauter. Want als ik val en een been breek, zijn we in de aap gelogeerd. Uiteindelijk komt er altijd wel een oplossing, maar het is niet al te makkelijk. Dat verantwoordelijkheidsgevoel, daar hoor ik vaak mensen over in relatie tot de zorg voor hun kinderen. Maar nu is het in onze situatie exact hetzelfde, zij het dat de zorg alleen steeds meer wordt in plaats van minder. Ik heb zo’n gevoel nooit eerder gehad omdat ik geen kinderen had. Maar ik kan het me nu echt voorstellen dat mensen weleens verzuchten “oh, als er iets met mij/ons gebeurt…. wat dan…”….. Nu niet alleen vanwege het rijden, maar met name vanwege de zorg voor Leo, overdag en ’s nachts.

Vandaag weer on tour. Weet niet waar naar toe, daar gaat Leo over. Enige principe-uitspraak is of we wel of niet naar Bergen gaan. Het rijden en overnachten in een stad is toch heel anders, maar heeft ook zijn voordelen. Gaan we nog wel bespreken de komende dagen.