Overnachting Hardangervidda. Even ’s ochtends Spits uitlaten is een feestje! (Voor hem én voor mij)…..

Mijn indrukken-verwerkingsspier raakt langzaam ernstig overbelast. Deze landschappen zijn echt zo bijzonder.
We reden op zondag verder de 55 naar de pont bij Mannheller waar we op de kade bij de pont overnacht hebben. Wel gezellig, elk kwartier een nieuwe boot! De volgende dag reden we de NT Aurlandsfjellet. Vervolgens de 50 met een tweede overnachting in Hallingskarvet Nasjonalpark. Op dinsdag reden we een stuk Hardangervidda via de 7. In dit immense park hebben we ook overnacht. We reden vervolgens via het erge smalle Sorfjorden de 15 af en staan nu in Roldal op camping Seim.

Wat op de kaart overal een even rood streepje is, even dik, en even rood, kan in werkelijkheid variëren van een brede tweebaansweg, met ruimte en wijdse uitzichten, tot een smalle, hoge richel met een klein opstaand randje boven een grote diepe afgrond. Het is wat dat betreft echt een verrassing wat de weg voor je in petto heeft. Zo reden we deze week ook een traject met tientallen tunnels. Tunnels die nauwelijks verlicht waren (ik moest echt even voelen of ik nu echt mijn zonnebril niet was vergeten af te zetten maar het was echt zo donker). Met her en der een minuscuul lichtje. Soms is er een spontane bocht in de tunnel. Het heeft wel iets van het spookhuis in de Efteling; je rijdt een donker gat in en weet niet wat er gaat komen. We hebben zelfs meegemaakt dat er een soort kurketrekkertunnel was; met alleen maar opgaande circels. En het toppunt was een compleet aangelegde rotonde middenin de berg met twee afslagen die met blauwe lampen verlicht was.

Hardangervidda by night

De smalle wegen zijn een avontuur en het blijft oppassen. Aangezien deze toeristische wegen gewoon ook de verbindingswegen zijn tussen gebieden, rijden hier ook de grote trailers. Leuk op die smalle eenbaans-trajecten. Kwestie van ver vooruit kijken en gelukkig zijn er overal wel passeerplaatsen…..
De Hardangervidda waar we overnacht hebben is het grootste plateau van Europa. De enige bomen die je er vindt, zijn de berken op onze camper want het plateau is grotendeels boven de boomgrens. Meren, veel meren, en kilometers lang maanlandschap met mossen, keien, en sneeuw. Het heeft een oppervlakte van 3422 km…. Nou, dat is toch ongeveer 50 x 70 kilometer. Kan je dat voorstellen?? Het is echt immens. Er is één grote doorgaande weg in deze parken. Maar druk is het niet. Er rijdt van alles. Campers, vrachtverkeer, personenwagens.

Het zijn echt uitersten. Die Hardangervidda is soms net een maanlandschap. Met roodbruine begroeiing, geen bomen, en sneeuwvlaktes. Ook veel meren die prachtig blauw afsteken tegen de rest. En daar rijd je dus uren doorheen. Het is echt ongelooflijk prachtig.

De camper fotografeer ik er maar steeds bij om de grootte aan te geven. Een luciferdoosje voldoet niet…….

Het weer is uitstekend. Alleen vandaag, de dag dat ik deze blog post, een beetje grijs. We hebben de laatste dagen ś nachts wel nachtvorst gehad. Als we boven in de bergen overnachten, dan koelt het enorm af. Er lag ijs op het bergmeer. Maar we hebben het binnen geen moment koud gehad. En we hebben zelfs in de bergen in het zonnetje buiten ontbeten.

So far, so good, so beautiful. So impressing.

Prachtige overnachtingsplaats. De andere auto die er staat is van vissers die er ’s ochtends kwamen om netten uit te zetten en die zich daarvoor verontschuldigden….. Hier hebben we ’s ochtends gegeten buiten in het zonnetje terwijl het ijs op het meer stond vanwege de nachtvorst…..

Gemengd bos is prachtig. De berken kleuren en de naaldbomen blijven groen…..

26 sept – Fortun camping Nymoen
27 sept – Pont Manheller
28 sept – Hallingskorvet nasionalpark
29 sept – Hardangervidda Nasionalpark
30 sept – Roldal camping Siem