Super dagje gehad op de camping in Roldal en gisteren overnacht op een camping onderweg. Een supersobere, simpele, down-to-earth-no-nonsense-what-you-see-is what-you-get camping. Wij vonden een mooi plekje aan het water tussen de bomen. Voor een prikkie (150 Kronen, ca 16 Euro) heb je dan electriek, en rust enzo. Het is een camping met een aantal hutjes die er al 40 jaar staan en waar nooit iets aan gedaan is (want wat moet je er aan doen als er eenmaal een tafel in staat en en een koelkast, kookplaatje en stapelbed..?”). Er is één hut bezet en dat is van de man die ons het geld komt vragen. Hij int het vast als tegenprestatie – maar dat is een aanname – voor gratis hutbewoning en dan hoop je als campingbaas natuurlijk op volledige integriteit want wie kan bewijzen hoeveel campers camping Flothyl aandoen?
We zien het als een toegift, de route die we vandaag en gisteren reden. We raken niet gewend aan de kleurende berken, de meertjes die vaak spiegelglad zijn omdat ze in de luwte liggen en geen wind vangen. Rietkragen, stromende beken, en een miljoen arrangementjes in vetplantjes, mos en kruid waar Intratuin jaloers op zou zijn. En het blijft een feit dat je in je ooghoeken soms plaatjes ziet die weergaloos zijn en die je niet op de foto kunt krijgen omdat het te ver van de parkeerplaats is. Ik moet oppassen dat ik niet alles wil vatten in foto’s maar dat is erg moeilijk. Ennn ogen op de weg houden, Musch! Anders gaat het Misch.
Het leven in de camper gaat nog steeds goed. Vandaag zijn we aangeland op een nieuwe camping. En daar is ook een hele mooie ruimte om te douchen voor mindervaliden. We hebben de sleutel gekregen van die ruimte en hebben daar in gedouched hoewel ik had gezworen dat nooit meer te doen. Maar het was een hele mooie, grote, prima ruime, lekkere douche, warm, met losse slang, regelbare temperatuur, twee stoelen, toilet, beugels, nou, alles. Ik besef dat het heel goed is om samen te douchen maar ik zei vandaag tegen Leo dat ik ook gewoon soms mijn eigen snelle warme, douche mis. Douchen is nu niet meer iets van mezelf. Douchen is een projectje. Spullen pakken, naar de douche, Leo (helpen met) uitkleden, steunkousen uit, condoomcatheter uit, en dan samen onder de douche waarbij ik eerst Leo inzeep en haren was en dan mijzelf. Douchen is fijn omdat we er allebei schoon en fris van worden. Maar een douche zoals ik die vroeger soms zelf nam is het niet meer. Het valt nu onder verzorging. Ik kan natuurlijk wel een douche zelf gaan nemen maar daar komt het niet zo snel van. En twee keer achter elkaar douchen… nou ja.
Ook de ochtenden zijn druk. Met het darmspoelen van Leo, maar ook onder andere met het aanbrengen van de condoomcatheter van Leo. Wij hebben vrijwel dagelijks een gevecht met de lijm op Leo zijn apparaat. Ik moet dagelijks de lijm verwijderen. Ik zit soms bijna een uur met de lul van mijn echtgenoot in mijn hand, en wie kan dat nou zeggen?!. Maar vergeet de romantiek daar maar bij. Die lijm is afkomstig van zijn condoomcatheters; een soort condooms met tuutje waaraan een slangetje kan worden bevestigd dat leidt naar een zak om urine op te vangen. Met Zwitsal cream soap en een reinigingstissue inspecteer ik de piemel van Leo. Bril op, en dan boenen en kijken. Als we denken dat het goed is, volgt de tissuetest. We nemen een tissue en draperen die rond de lul van Leo. Even aanknijpen (niet te hard) en dan komt het moment supréme! Dan trekken we de tissue los. Als alle lijm is verwijderd, dan gaat dat vlekkeloos. Maar als er nog een lijmrest is, en dat gebeurt heel vaak, dan blijft er tissue daar aan kleven en gaat de operatie opnieuw. Het is elke dag weer een geklooi om de condoomcatheter van Leo te verwijderen. Maar dat is nog maar voor een aantal weekjes. Op 21 oktober krijgt Leo een suprapubische catheter. Hij zelf noemt het een super puberale catheter maar dat is het dus niet… Dat is een permanent slangetje door je onderbuik waarmee je je blaas kunt legen. Dan zijn we van het gekleef af. Wat een geklooi. Elke ochtend, soms zijn we er wel bijna een uur mee bezig. Leo zegt “ik zal het nog gaan missen, al die aandacht”….. Haaa. Ik kan niet wachten van dat gezeik af te zijn! Benieuwd of hij dan ook nog altijd moet gaan staan voordat hij kan plassen. Dat is een drama. Heeft hij zich net helemaal geinstalleerd om te gaan ontbijten, moet hij weer heel omslachtig opstaan om te plassen. O, al die dingen. Ook ’s nachts.
Ja…. dat zijn dingen. Maar ondertussen rijden we met onze camper door een prachtig land. Drinken een wijntje en een rummetje, eten een hapje, zitten in het zonnetje en schrijven een blogje. Het is hier prachtig en we hebben het goed. Dinsdag nemen we de boot naar Denemarken en dan weer stukkie-bij-beetje richting Ooltgensplaat. Maar ook het traject Denemarken/Ooltgensplaat is onderdeel van deze reis.
.
Syl 
Hoop dat jullie door die prachtige omgeving elke dag die lijmramp even kunnen vergeten.
Doen we hoor Jenny en Kees!!
wat maak je toch een prachtige foto’s Sylvia. Hoop dat jullie nog genieten , ook van de terugreis.
Ja dank je Wilma. En ik maak nog veeeeeell meer foto’s – in mijn gedachten want dan kan ik er geen foto maken maar ik zie er duizenden…… Owowowowowo wat is het hier mooi….
En we zijn nu op de terugreis, daar gaan we ook van genieten.Eerst een relaxed boottochtje van 4,5 uur naar Denemarken (Langesund-Hirtshals)…..