Met “John Denver’s Greatest Hits” rijd ik de Havendijk af. Dat kan maar één ding betekenen; ik zit alleen in de auto! Onderweg naar Medemblik… Bijna 3 uur rijden. Om daar nog geen 3 uur te zijn. En dan weer 3 uur terug. Dan moet je wel een goede reden hebben. Ik heb daar afgesproken met de zus van een overleden vriendin. Ik heb haar drie jaar geleden voor het laatst gezien. En dat was helaas in Hamburg op de begraafplaats waar mijn vriendin Andrea werd begraven. Zo ontstond het contact met haar zus. Andrea woonde in Zwitserland. De zus woont al 25 jaar in Japan. En is nu in Nederland vanwege de Wereldkampioenschappen 29er zeilen, waar haar dochter aan meedoet.
Onderweg op ongekend fileloze wegen dwalen mijn gedachten af. Naar al die jaren dat ik Andrea kende. Naar de vakanties op Terschelling, de fietstochten, de bezoeken in Zurich en in Hamburg, haar bezoeken aan Delft, Willemstad en Ooltgensplaat. En ik denk aan Kermit, haar kikker, die ze altijd bij zich had. Haar mascotte. Nu heeft zus Roswitha zich over hem ontfermd. “Kermit and me are waiting for you on the terrace” appte ze….
Het is best een eind rijden maar de bus rijdt goed. Mijmertechnisch prima in orde.
Mijn gedachten dwalen af als ik langs Delft rijd waar ik meer dan 20 jaar heb gewoond.
Mijn gedachten dwalen af als ik denk aan de reactie die ik las op facebook, op een pagina voor PGB-houders, naar aanleiding van mijn blog over mantelzorg. “Heel veel respect voor wat ze doet. Ik lees dat ze voor haar partner werkt vanuit pgb. Niks mis mee. Alleen ben je dan geen mantelzorger meer. Ze wordt namelijk betaald. Ik realiseer me heus wel dat ze niet voor alle zorg die ze verricht betaald krijgt. …. ” Er onstaat een interessante discussie over gezagsverhoudingen, contracten, loondienst, familiecontracten…. Ja, ik word betaald. Als partner word je uit een PGB wel betaald maar tegen een gereduceerd tarief. En ook zeker niet alle uren worden betaald. Er wordt ook vanuit gegaan dat je een flinke dosis “gebruikelijke zorg” geeft als partner en dat is een ruim begrip.
Ik ben mantelzorger en ik word betaald. Ik noem het soms bezoldigd mantelzorger, maar dat is dus een contradictio in terminis. Ik merk dat ik onwillekeurig toch de behoefte voel om mijn “inkomen” te verantwoorden. Wat is dat toch? Alsof het een gunst is.
Maar daar is dan Medemblik. Ik rijd naar het Regattacentrum en ontmoet Roswitha. We praten over Andrea, over zeilen, over Duitsland, over Japan, over Tokyo. Dat je in Tokyo in het verkeer minder stress ervaart dan hier in het Westen. Dat mensen daar relaxer zijn en vaak vriendelijker, vooral in het verkeer. Ondanks het feit dat ze daar met 30 miljoen mensen in Tokyo wonen.
Syl 
daar was laatst een linkielos?
>
hier is-ie weer…..
Schoen, dass du eine Auszeit hattest. Liebe Gruesse aus Peru!
Hi Clementina! Good to hear from you. You are having a wonderful time. Be welcome on your way home!! XXX syl and Leo
He, hoe gaat het daar? Stil hier… hopelijk is geen nieuws relatief goed nieuws… x
Ha die Gerlinde. Ja, ik ben bezig met een updeetje. Hier zijn gangetje. Het is soms onwerkelijk om te realiseren dat we verleden jaar nog gereisd hebben…. We kijken met zoveel plezier terug aan Noorwegen. Jemig wat was dat mooi. We gaan weer naar een huisje maar het wordt wel moeilijker. We keep in touch, leuk dat je meeleest. Ik volg jou ook, maar jouw tempo haal ik niet. Wil mezelf er toe gaan zetten wat vaker te schrijven, en dan wat korter. Hahaha. Bloggen is voor mij erg fijn. Het zet ook mijn gedachten op een rijtje. En het heeft ook voor de intimi een belangrijke functie. Groetjes en fijne dag, syl