Ik heb daarom maar een weekendje proefgeslapen op het erf van Cees en Rina in Numansdorp. De campingbeheerder Cees had een prachtig vlak plekje uitgezocht. 
En in het Paasweekend heb ik met Madeleine en John een weekendje gekampeerd in de camper. Het hefbed moest immers ook worden uitgetest. Zo sliepen we met zijn drieën en met twee honden op een boerencamping in Kerkwerve (Zeeland). Onderweg her en der een koffiestop in de camper en een strandwandeling in Ouddorp. Wel is een probleempje dat Spits panisch is van de kitesurfers, eigenlijk meer hun grote vliegers die in de lucht hangen. Dus de Brouwersdam hebben we maar even links laten liggen…..
Ook meteen de TV even getest…. Die deed het daar uitstekend. Maar hier thuis blijft de schotel rondjes draaien. Ooltgensplaat blijkt toch in alle opzichten een niet te peilen nederzetting.
Vannacht was ik op een boerencamping aan de Maas in Bokhoven, een klein gehucht bij Den Bosch. En daar kwamen zwager en schoonzus uit Den Bosch naar toe. Die zouden na het fietsen weer naar huis gaan. Ik had ze uitgenodigd om te komen logeren maar zwager schreef dat ze geen pyama zouden meenemen. Mijn aanname dat ze niet bleven slapen was goed…
Ik geniet erg van de camper en ben nog wel een beetje aan het onderzoeken. Zo wist ik aanvankelijk nog niet eens hoe de CD-speler en radio werkte, die gecombineerd zijn met de navigatie, wat ook een DVD-speler is en achteruitrijdcamera, en de handfree bluetooth voor de telefoon…….. Toen bleek dat er in het woongedeelte overal speakers zaten, tot zelfs boven het bed. Dat zijn de momenten die heel dubbel zijn. Aan de ene kant blij verrast maar meteen ook ineens verdrietig, gewoon omdat ik het Leo dan zo zou gunnen. Die zo gek was op muziek en daar ook altijd mee bezig was in de camper(s).
Bij tijd en wijlen komen de tranen. Soms is het zelfs de gedachte aan iets of iemand. Zo ga ik volgende week nog een keertje bij zijn huisarts langs. Als ik aan zijn huisarts alleen al denk, dan komen snel de tranen. Omdat het herinnert aan de jarenlange zoektocht. Aan jarenlang inleveren. Maar ook tranen van dankbaarheid en troost. Vanwege de band die er was tussen Leo en hem. Vanwege het vertrouwen dat Leo in hem kon hebben. Vanwege alle hulp die we kregen. Ik vind troost, niet in de gedachte dat Leo een huisarts had, maar dat Leo díe huisarts had….
Zo was het vrijdag ook de laatste keer dat Corien bij ons – ja, dat is ook zoiets, ik blijf toch steeds “ons” zeggen – was. Corien was de hulp en kwam inmiddels al meer dan 10 jaar over de vloer. Ze is “meeverhuisd” van Willemstad naar Ooltgensplaat. Ze was er altijd. En liet zich door niets uit het veld slaan. Waren er monteurs de rolstoel aan het verbouwen, werd er een traplift gebouwd, stonden er 3 stomaverpleegkundigen over de buik van Leo gebogen, waren er gesprekken, tussen de sessies hoestmachine door zorgde Corien dat het huis schoon werd en dweilde ze de vloer tussen de rolstoelwielen en spitsepoten. Geruisloos. Maar het heeft geen zin meer; ik ga teveel weg en ik moet ook een beetje op de centjes letten. Dat zijn keuzes die je moet maken. Maar ik ga haar erg missen. En niet alleen vanwege de schone vloer.
Ook van de medische staf (;-)) in de vorm van Hetty, Paula en Jorina heb ik afscheid genomen met een high tea waarvoor Jorina ons uitnodigde. Eindeloos napraten over Leo, dat is fijn. Ik mis ze….
Ik ben wel zeker van de ene doe-modus in de andere doe-modus gekomen. Maar deze doe-modus heeft wel een compleet andere lading en een andere energie. Met een nogal ander perspectief. Het “project” Camper is iets wat me nu erg bezighoudt. Want ik vertrek binnenkort naar Portugal, en daar ga ik drie weken op het erf van vriendin Els staan, op het platteland van de Alentejo. Ze woont in Rosario, bij Alandroal (ter hoogte van Lissabon maar dicht bij de Spaanse grens). Nadat ik daar twee weken ben, komt nicht Ria uit Canada en dan staan we nog een weekje bij Els, waarna we een weekje door Portugal gaan tuffen richting Zuid-Frankrijk waar we nicht Els Musch en Hans gaan opzoeken die daar een vakantiewoning hebben. Die gaan we dan ook een weekje vervelen waarna ik Ria weer op het vliegtuig zet. Tegen die tijd tuf ik weer richting huis…..
De rolstoelauto heb ik verkocht. De staopstoel is verkocht. Ik zoek nog een klant voor de Betty (hulp om mee in en uit bed te komen). En voor de caravan… Want die gaat er ook uit. Voor de liefhebbers: het is een Knaus Sudwind 450 TF bouwjaar 2000 met Isabella voortent. In zeer goede staat..
Mocht je er voor voelen om vanaf 5 juni vanaf vliegveld Montpellier in een week ofzo mee te toeren naar nederland, dan kun je nu inschrijven….. 😉
Haventje bij de Heerenkeet, bij Zierikzee
Syl 
Wat fijn dat je zo’n leuke afleiding hebt gevonden en straks ook gaat genieten. Veel plezier met de uitstapjes en sterkte voor ‘die’ momenten
Mooi plannen! Heerlijk, zo voortvarend als je doorleeft, met Leo gewoon nog continu op de achtergrond. X!
Hoi Silvia, ik wens je een mooie reis met “avontuurlijke” dingen en mooie herinneringen. Bon voyage.
Sylvia, wat kun je toch in woorden mooi weergeven hoe je gevoelens zijn, en nu toch die ENE mooie camper gevonden, en dan steeds weer nieuwe ontdekkingen doen, en met Leo bij wijze van spreken op je schouder. En al je plannen voor de komende tijd, we wensen je hele mooie reizen en beleefmomenten met vrienden en bekenden die je zeker op die reizen zult tegenkomen . Maar vooral belevenissen die je in gedachte samen met Leo beleeft. Heel,veel,veilige kilometers in je camper , fijne vakantie tijden en vooral veel genieten, alleen zal het nu wel anders aanvoelen, maar we hopen dat je het een goede plek kan geven. Nogmaals veel reisplezier en hartelijke groeten ons uit Bergschenhoek.
Goed voor je, lieve en beste Sylvia. Jannie en ik wensen je een goede en veilige reis. We houden ook van Portugal en waren in alle provincies. SAUDADE. … voor reistijd mag je ons altijd bellen. DE reisgids van Rentes de Cavalho is ook een aanrader. Niet voor toeristen, wel voor reizigers. ..
Lieve Syl, fijne tijd. Girl go for it e n Leo smiles.
Een hele fijne tijd en reis gewenst Sylvia, geniet er van!
Sylvia ik wens je een hele mooie en fijne reis. Geniet ervan. Je schrijft heel mooi en laat “die momenten” gewoon komen! Goeie reis en Leo is er toch een beetje bij!
Syl, ik wens je een fantastische reis. geniet er van en denk maar dat Leo boven zit te gniffelen over hoe zijn meisje de bloemetjes buiten zet. Nogmaals, geniet er van en kom weer heel terug. Ciao, liefs, Ank.
Pfffff, wat een mooi inspirerend verhaal weer!! Als ik ff tijd heb dan vlieg ik naar Montpellier en rijd ik met je terug!
he Syl en Spitz, goede reis met dikke knuffel. Plien