Het gaat wel goed met mij. Hoewel. Soms ben ik daar niet zo zeker meer van. Als ik op een dag met het puntje van mijn tong uit de mond handdoeken zit te vouwen. Het moet niet gekker worden.  Aan de hand van een filmpje op YouTube. Je kunt namelijk van handdoeken ook vrolijke rolletjes maken.  Je wilt niet weten hoeveel van die filmpjes op YouTube staan. Maar het is een rustgevende bezigheid. Je voelt je één met de handdoek. En het stimuleert het handdoekdeel in de hersenen. Het geeft impulsen die je niet voor mogelijk houdt. Van hokjesdenken naar kokervisie. Oeps.

Ja, ik ben aan het opruimen. De badkamer heb ik dus afgerond. De handdoeken kregen ook een bleekbad en er zijn een fors aantal handdoeken afgekeurd. Die liggen nu op de afdeling poetslappen. Die moet ik ook nodig uitdunnen want inmiddels kan ik met het volume poetslappen het Volkerak dempen. Dat komt omdat Leo ook poetslappen spaarde, want dat was zo handig voor verven op de Hollandsch Diep. En hier stuiten we meteen op het probleem als ik aan het opruimen ben; ik weet wat ik wil wegdoen  maar vind het dan moeilijk er een bestemming voor te vinden.

We hebben de volgende afvalstromen voor dingen die ik kwijt wil; a) weggeven, b) naar de Kringloop c) in de kledingcontainer, d) naar vriendin Evelein, die voor kleding vaak goede bestemmingen heeft, e) naar de leuke tweedehands kledingwinkel van Rina, (www.2-times.nl), f) weggooien, met als subafdeling oud ijzer, chemisch afval, restafval, papier, batterijen of gft… g) naar de poetslappenafdeling, h) verkopen via Marktplaats, i) plaatsen op de koopjeshoek op Facebook en j) plaatsen op de weggeefhoek van Facebook.

De krent in mij wil ook liefst de weggeefhoek vermijden tot bewezen is dat andere opties niet succesvol blijken  ;-).

Maar ik ben goed bezig. Heb de keukenvoorraad al gehad, de kledingkast en de toilet/badder/make-up artikelen. Hoeveel reserve-mascara’s mag een mens hebben? Dan stuit ik ook op shampoo van Leo. Het is koolteershampoo die hij gebruikte tegen de talgafscheiding op zijn hoofd. Moeilijk te krijgen, de apotheek moest het bestellen en het duurde heel lang voor we het hadden. Maar ik heb nog een onaangebroken fles.  Ik zet de shampoo opzij om weg te gooien.

Zo ga ik het huis door. Van Leo zijn er al veel spullen weg. Maar ik heb bijvoorbeeld nog zijn spoelföhninstallatie. Een toiletbril met ingebouwde billendouche. Daar moet ik nog een bestemming voor vinden. En zo zijn er nog duizend dingen. Leo zijn elektrische tandenborstel moet weg. Of zal ik hem blijven gebruiken als ‘poetstandenborstel’…. Handig om kleine dingetjes mee te poetsen. Ik besluit hem weg te doen. Maar ja. Gewoon in de kliko? Dat is zonde. Dan maar naar Sjaak, de oudijzerman, die blij is met alles waar een stekker aan zit. Maar ja, hij gaat het demonteren en het is nog een goede tandenborstel. Dus dan naar de kringloop, maar kan je dat maken, een tandenborstel? Zo sta ik soms uren met iets in mijn hand. Wetend dat het het huis uit moet, maar urenlang mijmerend wat ik er vervolgens het beste mee kan doen….. Neem bijvoorbeeld de steunkousen van Leo. Die zijn hartstikke duur. Maar om die nou bij de kringloop achter te laten….

Kijk, soms stagneert het opruimproces dus omdat ik geen keuze kan maken. Ik heb daarom de categorie “weet niet”  toegevoegd. Dat is een vóórsorteerterrein dat dan daarna wel  weer wordt leeggemaakt. Ik ben nu de spullen in de berging aan het opruimen om een weet-niet-afdeling te maken…. ;-).

Er zijn nog wel dingen die ik nog even bewaar. Zoals een paar souvenirs van Leo. Hij was een man die bijna nooit iets bewaarde. Daarom zijn de dingen die hij wel bewaarde duidelijk heel belangrijk voor hem geweest. Ik heb ook moeite met zijn diploma’s… van de Zeevaartschool, vaarbewijzen… monsterboekjes…

Inmiddels heeft de as van Leo ook een bestemming gekregen.  Gestort in het Kampeerbosje bij Hennie en Anita. Een plek waar hij zo graag kwam. Nee, niet verstrooid. Leo was niet de man van subtiliteiten.Dus de as is functioneel gestort, zoals Leo het had kunnen waarderen, in een kuil waarna er een berk op is geplant (!)..Hij zelf had het geen probleem gevonden als hij via het GFT was afgevoerd.  Ik had niet zoveel met die as. Het is niet Leo. Sterker, eigenlijk had ik in het begin een hekel aan de as. Want dat was zijn lichaam en man, wat heeft hij daarmee geleden. Het huis van de MSA. De as was een mooie legitimatie nog een keer met dierbaren te kunnen afspreken en te mijmeren. En de berk is een mooie herinnering.

Dus ook die koker is het huis uit. Voelt  goed. Opruimen is de eerste missie; daarna zou ik het huis ook gaan schoonmaken. Maar aangezien ik met de kerst  10 man te logeren had, heb ik daar toch maar een voorschotje op genomen. Zodoende zijn ze toch niet met hun luchtbed aan de vloer blijven kleven. Het was erg gezellig om zus, zwager en hun kinderen hier te hebben. Met de camper en caravan als logeerkamer ging dat prima. Een kerstontbijt met 10 man in mijn huisje, het kan!

Inmiddels ben ik er ook een week tussenuit geweest. Tussen het opruimen door een weekje on the road met de camper. Van Leerdam naar Rheden naar Lathum, naar Arcen, naar Berg en Dal en dan naar Den Bosch. 6 overnachtingen op 5 verschillende plaatsen. Heerlijk, zo’n camper.

Het voorjaar zal staan in het opruimen en opknappen van mijn huis. Er moet flink geverfd worden. Ik heb er veel zin in.

Er is nog een reden waarom ik extra gemotiveerd ben om op te ruimen. Dat is omdat ik voornemens ben mijn huisje in het hoogseizoen en met Pasen/pinksteren/hemelvaart te gaan verhuren. En die mensen moeten plek hebben voor hun spulletjes. Dan ga ik in mijn tweede huis (op wielen). En zo komt er een centje bij voor mijn camperfonds ;-). Stel je het volgende plaatje voor; huurders in mijn huisje en Musch op een stoeltje in de zon aan de Grevelingen….  Of aan het werk natuurlijk, het een sluit het ander niet uit!

Oh, ik heb het hartstikke druk. Vandaag maar eens de berging in.

En mocht je interesse hebben in de spoelföhninstallatie , maskers voor een zuurstofapparaat, of  de steunkousen,  geef dan een seintje.

Of de koolteershampoo, want die heb ik toch maar bewaard….