Een kapotte koelkast in je camper bij temperaturen boven de 30 graden, dat is niet leuk. Zeker niet als het niet om één dagje gaat, maar om een hittegolf. Normaal gesproken verhuis ik de inhoud van de koelkast van mijn huis gewoon één op één naar de camperkoelkast als er huurders in mijn huisje komen. Soms sjoemel ik nog wel wat door de niet persé koelingbehoevende artikelen in een krat in de schuur te zetten zodat ik nog wat meer ruimte creëer in de camperkoelkast.

Ja, en dat zijn de momenten dat ik me realiseer hoeveel ik mijn koelkast gebruik. En hoeveel er in staat. En hoeveel er in staat wat ik eigenlijk heel weinig gebruik. Dan heb ik weer een recept waarvoor je dan een potje moet kopen met het een of het ander. Het restje bewaar je in de koelkast. En dat staat daar dan meteen een aantal maanden. Totdat je dat dan maar weer weggooit. Zo gaat het bij mij tenminste.

Daarom moet mijn koelkastmanagement beter! Maar dat valt echt niet mee. Even overwoog ik nog een grotere koelkast te kopen. Maar dat is symptoombestrijding. Net zoals je bij het opruimen van je huis niet meer opruimdozen moet gaan kopen maar gewoon spullen moet wegdoen om overzicht te behouden, om ruimte te houden, om dat wat je houdt in betere conditie, schoon en bereikbaar te houden…..

Dus een grotere koelkast gaat niet door. Hier geldt hetzelfde; Je moet keuzes maken, minderen, je niet laten verleiden, eerst gebruiken wat je hebt, niet te gemakkelijk etenswaren kopen…

Kortom, Kondo in de koelkast! Maar die mevrouw heeft het wel over sokken maar niet zo over koelkasten. Zij heeft de filosofie dat je je bij alles moet afvragen “Does it spark joy?”. Als criterium om het al of niet te houden.

Maar of dat helemaal opgaat bij het koelkastbeleid is de vraag. Want een potje zilveruitjes sparkt hartstikke joy als je die in een recept nodig hebt. En ze zijn nog lekker ook. Maar je hebt er maar een handjevol van nodig en die potjes zijn te groot. Daarom moet ik er mijn eigen systeempje maar op los gaan laten. Ik vind het niet makkelijk. Want los van minder eten kopen, minder potjes, meer doen met minder ingrediënten, wil ik liefst ook biologisch eten. Liefst met veel vezels en vitaminen, liefst wat gevarieerd,  liefst niet te vet of met teveel calorieen, liefst zoveel mogelijk onverpakt, liefst uit de lokale supermarkt, liefst iets dat ik lekker vind, liefst niet te duur….. Liefst vegetarisch (overigens heb je volgens mij voor vegetarisch eten minder koeling nodig).

Ik bedenk dan ook dat mensen die alleen met een tent op pad gaan óók lekker eten met hun prakkie op het brandertje. En zeker Leo was er een ster in om met weinig middelen heerlijke maaltijden te maken.

De grap is dat de camperkoelkast het inmiddels weer een beetje doet. Hij doet het op gas, op 12 Volt en op 230 Volt. Maar alleen heeft hij soms moeite met opnieuw aanslaan en dan help ik hem een beetje. Met de 30 graden deed hij het. Met wind, zonder wind. Op de Brouwersdam, met electriciteit, zonder elecriciteit, hij koelt als een tierelier. Alleen slaat hij soms niet meer aan en dan reanimeer ik hem weer even. Zo red ik het eigenlijk wel de laatste dagen. Ik drink goddank lekker koele witte wijntjes.

Ik zit momenteel op de camping in Stellendam. Het is hier lekker. En met de hitte is het goed toeven aan de Brouwersdam. Samen met die andere 4986 andere campers en caravans die daar staan maar gek genoeg is er altijd plek als je tenminste niet al te laat arriveert. Er is altijd een windje. Alleen afgelopen dinsdag was het dáár zelfs wel warm maar nog altijd veel beter dan op de camping. Want ik kon in de schaduw zitten van de camper (die is 3.20 hoog; de luifel gebruik ik niet met veel wind), en afkoelen kon ik ook door mezelf af te spoelen met de buitendouche. Lekker decadent…. Maar ik had geen waterschoenen om over de rotsen het water in te gaan en ik voel er weinig voor mijn been te breken door uit te glijden…. Bovendien was ik mijn badpak vergeten. Ik zat er gewoon in mijn zwarte BH en onderbroek en niemand die het doorhad. Denk ik dus. Ik heb het nog aan de buurvrouw daar gevraagd toen haar man met zijn hengel naar de waterlijn was. Want met je buren krijg je aan zo’n dam al snel een band die overigens ontstaat bij het inparkeren. Als je dán elkaars blik vangt en toch even zegt hoe lekker het is daar, dan ben je vrienden voor het leven. En kun je dus ook vragen of het opvalt, die BH. Aan de buurvrouw dan, niet aan de buurman….

Inmiddels is een vriendin hier gearriveerd,  Pauline. We bebben zeehondjes gezien

en kibbeling gegeten. En vandaag parkeerden we de camper op het strandje van de Slikken van Flakkee. Wat een prachtig strandje. Niet verder vertellen aub. Overigens zal ik het enthousiasme daar naartoe te komen wat temperen door te vermelden dat je eerst zo’n 20 minuten over een wasbord rijdt….. Mijn campersnelheid pas ik aan aan de weg. Dus stapvoets rijden en alsnog concludeer ik bij aankomst dat alles echt vast zit anders was het er onherroepelijk afgetrild. Maar wat een mooie plek.

Voor Spits ook een heerlijke dag. Beter dan op de Brouwersdam. Met windstil weer is het voor hem al gauw te warm. Als ik net geparkeerd heb daar moet ik me realiseren dat het voor hem nog niet lekker is om buiten de camper te liggen omdat het asfalt dan te warm is. Als ik er even sta, koelt de wind het wel af en kan hij in de schaduw liggen. Maar als het waait zou je zeggen dat dat fijn is voor hem maar…. Dan zijn er kitesurfers en is hij erg bang voor die grote dingen in de lucht. Pffff….. het is niet eenvoudig met een hond. Zeker niet bij een hittegolf. Had dus ook met hem te doen.

Soms is het ook heel fijn om eens zonder hond te zijn. Daarom had ik enige weken geleden een paar dogsitters in mijn huisje. Een Nederlands echtpaar dat op huizen past, vaak op huizen waar ook dieren zijn. Of waar planten verzorgd moeten worden. In het buitenland en ook in Nederland. Ze zijn daarin erg geroutineerd en ik liet met gerust hart Spits bij ze achter. Ze betalen dan niet voor het huisje maar passen wel op de hond en het huis. Ik ben toen een weekje naar Portugal gegaan. Spits heeft het uitstekend gehad… En zij ook…

Mocht je dus ook eens oppas nodig hebben, of jezelf als oppasser willen aanmelden, kijk dan eens op www.voor-elkaar.net. En mocht je zelf eens op Spits willen passen, bij jou thuis of in mijn huis, laat het dan even weten. Wellicht wil ik – ook voor Spits zelf – nog eens zonder hond op pad….

Op dit moment is er een jong stel uit Berlijn in mijn huis. Ze boekten 2 weken!! En hebben grootste plannen. Rotterdam, Amsterdam, Brugge, Brussel, Den Haag en Antwerpen… Ach. Dan zit je goed in Ooltgensplaat! Hoe centraal wil je het hebben??

Ooltgensplaat. Het centrum van de wereld.  That sparks joy for sure!