Prachtmens

“Kent u haar”?”… zei de man, wijzend op mijn zus Trudy, met een grote brede lach op zijn mond. ‘”Ja, dat is mijn z.. ” maar hij viel me in de rede “Dat is een prachtmens, dat is echt een mooi mens, mevrouw”.

We waren samen bij de Aldi, op weg naar de camping, om lekkere dingetjes te kopen. Niets verbroedert zo veel onder zussen als samen winkelen. En ik was even met mijn kar een ander pad in gereden toen ik naar Trudy terugliep en de man bij haar aantrof.

Hij bleek kort daarvoor aan de praat te zijn geraakt met Trudy. Of andersom, voor het wijnschap. Dan heb je al gauw een goed gesprek natuurlijk…

“U hebt mensenkennis “ was het enige dat ik uit kon brengen. Maar het raakte me diep. De man liep lachend weg en ik keek naar Trudy. Ze stond daar. Mijn lieve, dappere, grote zus. Die ik zou gaan kwijtraken. Het zijn de momenten die ik niet vergeet. Ja Trudy een prachtmens.

Dat was deze zomer. En een week voor de kerst is Trudy overleden.  Iets meer dan een jaar daarvoor kreeg ze de diagnose longkanker. De progressieve kleincellige variant.

Het is stil in de familie-app. Heel stil. De hele familie is aan het bijkomen van de mokerslag, de horror die kanker heet, de verdwazing, de spanning. En ook van de emoties.

Het is verleidelijk om hier in deze blog een opsomming te geven van alle mooie momenten en belevenissen met Trudy in het afgelopen jaar. Want dat waren er namelijk onnoemelijk veel. Onvergetelijk.

Maar om het beeld compleet te maken zouden daar als wrange tegenhanger ook de zenuwslopende momenten horen. In de wachtkamer voordat we bij de longarts binnenstappen voor de uitslagen. Keer op keer. De worsteling en de pijn bij het maken van onmogelijke keuzes op allerlei vlakken. Het verdriet. Bij haar en ieder die haar lief had.

Maar dat is niet mogelijk. En de band en de liefde die ik voor haar voel kan je niet in een blog vangen. Ze is 56 jaar mijn grote zus geweest. Als ik zou gaan schrijven zou ik nooit meer kunnen stoppen. Maar mogelijk komt er heus nog wel eens wat voorbij.

Maar het hakt er erg in. Ik ben blij dat ik zoveel tijd had om met haar op te trekken.  We hebben zoveel gepraat, gelachen, teruggekeken, gemijmerd, voorgesorteerd op het onvermijdelijke.

Het ging om haar, maar we spraken ook over mij. Ze vond dat ik tzt maar eens flink moest gaan uitrusten. Ik heb haar gerustgesteld en gezegd dat ik helemaal met werken ga stoppen. Dat vond ze een prachtige gedachte. En het is ook zo. Ik heb de beslissing genomen niet meer te gaan werken. Dat kan. Als ik het rustig aan doe. Ik kreeg van haar een Funda-verbod. Zodat ik niet naar huisjes kon kijken die ik kan kon kopen om te verhuren. Daar moesten we beiden om lachen maar tegelijkertijd was het ernst. Ik ben blij dat ik mijn geld in mijn zak heb gehouden, ik ga het langzaam oppeuzelen. Zonder alle stress. Zonder zorgen. Met de ultieme vrijheid. Trudy zag het helemaal zitten. En ik ook.

Ik ben dus met pensioen. Ik ga het rustig aan doen. Ik heb nog wel een to-do-list. Maar dat zijn leuke dingen. En ik heb er alle tijd voor.

Het is niet alleen omdat mijn zus is overleden, en een jaar ervoor mijn Leo. Maar het doet me wel beseffen dat ik nu leef. En dat ik nu nog gezond ben. Ik ben dankbaar dat ik er voor haar heb kunnen zijn en dat ik afscheid heb kunnen nemen. Ik ken mensen die dat niet hebben kunnen doen toen een dierbare overleed.

Ik blijf nog wel bloggen, maar kijk er niet van op als er even niets verschijnt. Kom gerust langs, ik ben vaak thuis.

En dan zal ik vaak op de bank zitten. Filmpjes kijken. In mijn gedachten. Van een prachtmens.

 

 

 

 

 

 

40 gedachten over “Prachtmens

  1. En zo is het maar net. Jij bent ook een prachtmens Syl. Ik kan je niet voldoende bedanken voor wat jij hebt gedaan voor haar en mij

  2. Gecondoleerd met het verlies van je zus. Goed dat je de keuze te stoppen met werken hebt durven maken. Ongetwijfeld krijg je er heel veel moois voor terug. Alle goeds voor jou voor dit jaar!

  3. Lieve Sylvia,gecondoleerd en heel veel sterkte voor jou en familie.
    Zei gister nog tegen Jan hoe zou het met Trudy zijn,het speelt dan blijkbaar toch in
    je hoofd.
    Ja en nu maar tot rust zien tekomen het is niet niks wat je moet doorstaan.
    Groetjes sterkte😢

  4. Na het overlijden van Leo heb je een paar stevige (moedige) beslissingen genomen. Deels omdat je een periode van rouw goed wilde doormaken en afsluiten. Nu je grote zus is overleden heb je (daardoor?) de moed gevonden om weer een drastisch besluit te nemen.
    Jammer genoeg sterven er lieve mensen in je omgeving en zal je ze altijd blijven missen. Maar vervolgens vergeet je niet je mouwen op te stropen en knopen door te hakken. Petje af.

    • Dank je Ad. Over deze beslissing heb ik lang nagedacht en het is geen beslissing uit emotie. Mijn naaste omgeving weet hoe ik er lang mee bezig ben geweest; een soort rijp-proces. Ze werden er weleens moe van. Maar uiteindelijk neem ik wel die beslissing. Soms denken mensen dat ik geen beslissingen kan nemen, omdat ik over kleine, onbelangrijke dingen soms aardig aan het meuten ben. Maar uiteindelijk ga ik ervoor. En dan ook geen half werk. Het is bijvoorbeeld ook een stap om het in een blog te zetten. Dat is voor mezelf ook een mijlpaal. En het voelt ongelooflijk goed.

  5. Hallo Sylvia, gecondoleerd met het verlies van je zus. Heel veel sterkte voor jou en je familie om dit verlies te verwerken. Vorig jaar januari zijn we Joop’s broer verloren aan longfibrose. We zijn de laatste maanden ook veel bij hem geweest. Dit geeft toch veel troost. Voor jullie zal dit ook hopelijk zo zijn. Wat blijft zijn de herinneringen en dat je er altijd was voor je zus! Je hebt ook een heel moedig besluit genomen om niet meer te gaan werken! Heel veel sterkte!

  6. Lieve Syl gecondoleerd met TrudyJij,heel veel sterkte met dit grote verlies.En ga nu maar uit rusten en genieten van elk uur van de dag. .Je zus had gelijk stop met de bungalowtjes want het leven is maar kort.Wij zijn blij dat we jou hebben leren kennen op de camping .Ja,je bent ook een pracht mens vergeet niet je zelf te strelen hou van jezelf dat is belangrijk.Zodra wij even zonder ziekte zijn dan komen wij jou opzoeken.kus en een arm om jou heen!

  7. Oh Syl toch, gecondoleerd met het verlies van je zus. Ik heb zoveel bewondering voor jou hoe bewust je de dingen voorbereidt, beleeft en ook nog weet op te schrijven. en er mee om te gaan. Heb grote bewondering voor je! Er komen na het uitrusten en verwerken weer nieuwe dingen op je pad. Dat heb ik tenminste zelf ervaren Geniet van de waardevolle tijd!!

    • Ja, ik geloof daar ook wel in. ik ga echt HEEL erg uitrusten. En we zien wel wat daarvan komt. Ik ben blij dat ik voel dat er nog wel zeker energie in mij zit. Voorlopig hier thuis wat zaken op orde maken en dan zien we wel. Er komt een mooie lente. En verder….. Dank. …

  8. Nou he Syl, onze lieve grote zus!!! Wat missen we haar intens..nu al!!
    Maar wat heb je waanzinnig veel kunnen betekenen in haar laatste levensjaar en niet alleen voor Trudy. Ook jij bent een prachtmens en net als Rob ben ik je ontzettend dankbaar voor alles wat je deed (en doet). Thuis op de bank.. ??? Ik kom er af en toe bij zitten! Xxx

  9. Lieve Syl, of eigenlijk lieve meiden en ook lieve Rob en kinderen, mijn oprechte condoleances….. Ik ken Trudy als een waardevol liefhebbend mens, wat zullen jullie haar missen! Denk aan jullie allemaal!! Dikke kus💋💋

  10. Silvia, ik ben er stil van. Vandaag met Nelleke Schot naar een film geweest in Lantaarn Venster in Rotterdam. Toevallig hadden wij alle ik gelezen dat je zus is overleden. Wij hadden beiden het idee om jou een keer op te komen zoeken. Als je dat iets vind, wanneer zou jou dat uitkomen? Liefs van Nelleke Schot en Joke Reuvers. Je kent ons van de eetclub.

    • Ha Joke en Nelleke, oh, jullie zijn echt heel welkom. Erg leuk als jullie langskomen. Maar op de korte termijn ben ik met wat dingen bezig om de boel weer zeg maar op de rails te zetten. Maar als het wat meer voorjaar is kan ik me voorstellen dat het bere-gezellig is als jullie een keertje langskomen! Dat zou ik zeker leuk vinden!! Dus misschien moeten we in het voorjaar weer even contact hebben. Als jullie mij een seintje geven kunnen we zeker wat afspreken.

  11. Dat is slikken. Mijn lief is maar net 55 geworden. Veel te jong ook als je 56 bent, zelfs als je 82 bent. Ik denk maar zo met de zowen, wie schrijft die blijft dus ook je dierbaren zolang je over ze blijft schrijven. Heel veel kracht voor de komende tijd.

    • Dank je Tejo. Jij weet ook maar al te goed hoe een @#$_(^@! ziekte die kanker is…. Ja, met het schrijven blijven de herinneringen. Maar gelukkig zit er ook in mijn hoofd een dierbare database met mooie herinneringen. Waaruit blijkt dat ze mooie momenten heeft gehad. Dat troost me. Ook in het laatste jaar genoot ze van vele dingen. Maar het is heftig. Pluk de dag is iets wat steeds belangrijker voor me wordt. XXX

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s