Kijk, en dan ga je met een vriendin mee naar een hippe optiekzaak in Hillegersberg. Je hebt al besloten dat je liever geen bril koopt bij een goedkope keten omdat je best regelmatig hebt gehoord dat het daar niet altijd goed gaat met de glazen. En de vriendin heeft gezien dat ze daar leuke brillen hebben.
Dus je maakt er een leuk dagje van, want de Bergse Dorpsstraat is jeugdsentiment omdat je daar vlakbij op school zat. Dus je spreekt af bij café Lebbink. Daar kwam je nooit want je hoorde tot de braveriken die naar Plaswijck gingen. Maar er blijken wel drie optiekzaken te zijn dus je gaat ze allemaal langs. En laten ze nou overal best leuke brillen hebben. Mooi dat je vriendin dan even fotootjes kan maken zodat je er nog even over na kunt denken. Eind van de middag heb je dan 12 opties. Dat is best veel maar je vertrouwt erop dat het wel goed komt.
Het is wikken en wegen. Thuisgekomen zet je de fotootjes op facebook, het is immers facebook he, dat gaat om faces. Na een dagje weet je het; het wordt de ronde Pradabril. Hoeveel kost hij eigenlijk? Je zoomt in bij de foto en moet even slikken. Heel klein zie je het prijskaartje maar de prijs is duidelijk; geen goedkoop brilletje.
Maar ja, het is wel je gezicht he, daar moet je wat voor over hebben. En dan komen er nog de glaasjes bij. Van ca 400 Euro per stuk…
En dan ga je even googlen en dan zie je ineens dat de bril bijna 100 Euro goedkoper is als je hem via internet bestelt. Dus dan krab je je even achter de oren. Maar ja, zo maak je de winkels wel kapot he, want je hebt toevallig wel in een winkel deze bril gezien en ze hebben tijd voor je vrijgemaakt en je hebt koffie gekregen. Dus eigenlijk kan je dat niet maken. Ook niet als je alleen het montuur bestelt en dan de glazen bij de opticien koopt.
En eigenlijk heb je ook nog een beetje berouw dat je niet meteen naar je eigen opticien bent gegaan. Dus eigenlijk zit je een beetje te miezemuizen over wat nu te doen. In elk geval ben je blij dat je de keuze van een montuur éérst hebt gedaan, en dan je ogen laat meten. Dan besluit je je eigen opticien te bellen zodat hij je glazen kan leveren voor de bril die je dan in Hillegersberg kan gaan kopen. Zo verdienen ze allebei wat, zonder dat je naar internetwinkels gaat. “Dat is fair” denk je nog.
Dus je belt met de opticiën en die zegt dat hij het wel begrijpt als je zegt dat je ‘toevallig’ tegen een bril aanliep. En dat je die middag nog terecht kan voor een meting. Dan heb je het even over de internetwinkel en je laat hem de advertentie zien. “Dat is een hele grote en het gaat niet zelden fout,” zegt hij en dan zegt hij dat hij die bril ook wel kan bestellen. En dat is nog niet alles; je kunt hem voor de helft van de prijs krijgen omdat er een verbouwingskorting geldt! Je ogen worden gemeten en er komt iets sterkte bij. Tevreden loop je de winkel uit. Komt het toch nog goed. Een bril via je eigen opticien en toch niet via internet. Én voor de helft van de prijs. Je viert het met een dikke capuccino.
Thuisgekomen ga je weer lekker door met schilderen; eindelijk weer een puntje van je actiepuntenlijstje af.
En dan gaat de telefoon. De opticien. Die vertelt dat de bril niet meer te bestellen is. “Jammer” zeg je, “Ja, jammer” zegt de opticiën.
En dan schenk je koffie in. En dan besef je dat je het montuur dus toch in Rotterdam moet gaan ophalen. En daar heb je dan helemaal geen zin in en dan baal je echt.
En dan lig je ’s nachts nog lang na te denken. En dan ga je de volgende morgen nog eens kijken op internet. En dan zie je dat die bril ook bij een andere internetwinkel te koop is. Voor heel weinig. Met enkelvoudige glazen gratis erbij. En dat is een winkel met een adres en een telefoonnummer en die zitten ook in Brussel en er zit een mevrouw bij de klantenservice zeggen ze en die heet carolien. En dan bedenk je dat je toch dat montuur daar maar gaat bestellen. En dan bestel je gewoon enkelvoudige glazen voor veraf erbij. Je moet wel de pupilafstand doorgeven maar dat kunnen ze afleiden aan een foto met een creditcard voor je hoofd. Maar daar trap je niet in denk je dat, dus je doet het niet met een creditcard maar met een intratuincard met dezelfde maat. Dan heb je voor 100 Euro minder een bril waar je dan altijd nog varifocale glazen in kan laten zetten. 100 euro minder dan dus alleen het montuur zonder glazen bij de optiek in Hillegersberg…
En dan ben je toch wel tevreden met jezelf, vanwege je slimme zet en je oplettendheid met betrekking tot de creditcard, hoewel er nog wel wat aan je geweten knaagt, want je doet nu toch iets via internet. Maar uiteindelijk heb je een keuze gemaakt en dat voelt goed.
Voldaan drink je nog een bakkie koffie en dan, dan doe je iets wat je eigenlijk niet zou moeten doen. Dan google je even op de naam van de internetwinkel. En dan zie je ineens allemaal hele nare reacties, waar vaak het woord ‘oplichterij’ in voorkomt.
Dan ga je maar even de hond uit laten. Want dan weet je het niet meer…. En dan kom je thuis en ziet in je email de bevestiging van de bestelling. Waar dan ook bij staat dat je binnen 7 dagen van de overeenkomst af kunt zien als je een mailtje stuurt naar een bepaald emailadres. Tenzij er erg persoonlijke glazen zijn gefabriceerd. Maar je bedenkt dat dat niet zo zal zijn want jouw sterktes zijn erg gewoon.
En dan stuur je maar een emailtje met de mededeling dat je van de koop afziet. En dat je je centjes terug wilt.
En dan ga je heel hard zitten duimen en dan neem je je voor even niets meer te doen met brilletjes… En dat je eerst moed gaat verzamelen….
Syl 