Uiteindelijk heb je het besloten; het moet vandaag gebeuren. Een kwestie van prioriteiten stellen, want er zijn voldoende andere klussen. Maar het wordt de heg. De omstandigheden zijn goed; het waait niet te hard, het is droog en niet te warm. Je selecteert in het schuurtje je gereedschap en sleept dat naar de heg. De verleiding is groot om meteen te gaan snoeien. Maar eerst kies je een ijkpunt. En spant een touwtje. Dan begin je. Het gaat lekker. Je neemt op tijd afstand om te kijken of je goed snoeit ten opzichte van je touwtje. Dan komt je ineens op een plek waar je je ladder niet neer kan zetten, maar dan kies je een andere benadering van dat stukje van de heg. Na een tijdje heb je de hele heg gesnoeid. Een gevaarlijk moment. Een moment dat je denkt: “Ik ben er”. Maar juist dán kan je struikelen over het snoer van je snoeischaar. Het venijn zit in de staart. En dan komt het vervelende en ook een erg tijdrovende activiteit; het afvoeren van het snoei-afval.

Het is een mooie metafoor voor projectmanagement; prioriteiten en doelen stellen, te behalen resultaat definiëren, tijdig even afstand nemen en tussentijds evalueren. Middelen moeten in orde zijn, je moet verstand van zaken hebben, regelmatig afstemmen met je opdrachtgever en de risico’s weten. En het minst leuke van het project, de administratieve werkzaamheden, declaraties en zelfs het archiveren van het project en een adequate verslaglegging van alle bevindingen vormen de vergelijking met het afvoeren van het snoei-afval. Niet het leukste van de klus maar belangrijk voor het slagen ervan. Ik heb eens een tuinman ingehuurd die vrolijk het tuinafval in het tuinpad veegde en daar liet liggen. Ik had meteen ruzie met de buren.

Ja, het is misschien beroepsdeformatie maar ik denk zelfs aan interim werk als ik aan het onkruid wieden ben; hoe hoger het onkruid, hoe makkelijker je het er uit trekt en hoe sneller je scoort. Zo’n lekker grote bos, die je er met wortel en al uittrekt, dat schiet tenminste op! Hoe groter de problemen, hoe duidelijker ze zichtbaar zijn. En hoe meer men beseft dat ingrijpen noodzakelijk is. Als je die pietepeuterige onkruidjes weghaalt in een goed onderhouden tuin, is dat geen dankbaar werk. Ik laat mijn gedachten even de vrije loop; een reorganisatie in een bedrijf is het equivalent voor een compleet nieuwe aanleg van de tuin. Vergt meer voorbereiding, is ingrijpender, hoge kosten. Maar het resultaat kan wonderschoon zijn. Uiteindelijk. Als alles aanslaat én als het plan erachter deugt.

Tot slot: ik heb ook favoriet onkruid. Kruipende boterbloemen. Die laten zich gemoedelijk lostrekken. Ze hebben uitlopers waarmee ze naar een volgende plek kruipen om daar ook te wortelen. Trek je er één uit, dan volg je makkelijk het lijntje naar het volgende polletje dat zich ook meegaand laat verwijderen. Dat zijn de quick wins in interim management…. Er zijn ook hardnekkige problemen. Zevenblad. . Dat stukje heb ik nog niet kunnen invullen in de metafoor. Of het zou “niet aannemen, deze opdracht!” moeten zijn. Want in de echte wereld, als je tuin is volgewoekerd met Zevenblad, dan rest maar één ding: verhuizen!

Kruipende boterbloem