Leo gebruikt beenbandjes. Dat zijn bandjes waarmee hij de urinezak van zijn catheter aan zijn been bevestigt. Eenvoudige bandjes. Ze sluiten met klittenband en er zitten twee knopen op om de zak mee te bevestigen. Toen hij begon met die zakken, kreeg hij van de leverancier van de condoomcatheters beenbandjes meegestuurd. Prima bandjes van het merk Conveen (waar ook de condoomcatheters van zijn). De bulkbestelling zijn we daarna via de distribiteur gaan doen, zo gaat dat. Die leverde prima zakken en catheters maar een ander merk beenbandjes. Die na enige tijd steeds minder gingen plakken. We wilden er daarom meer, zodat we vaker konden wisselen. Ook omdat we de zakken – mede uit milieu-oogpunt – meerdere keren gebruiken. Dan slijten de bandjes harder omdat je er langer mee doet. Leo had al een aantal mails daarover gestuurd zonder enige reactie. Ik belde ze dus even op en legde het probleem uit. De oplossing leek me duidelijk; stuur wat extra bandjes op. Maar dat ging zomaar niet. “Nee mevrouw, de bandjes mogen alleen maar verstuurd worden sámen met een bestelling. En uit de administratie blijkt dat u recent nog heeft besteld.” De volgende bestelling was pas over twee maanden dus ik stelde voor wat bandjes vooruit te sturen. Maar dat was geen optie. “Nee mevrouw, zoals gezegd. De bandjes mogen alléén sámen met de bestelling”. En dan zouden we tegen dié tijd moeten bellen om te overleggen met een verpleegkúndige over de bandjes, en die zou geautoriseerd zijn om een uitzondering te maken op de ratio beenbandjes staat tot urinezakken.
Maar zover hoefde het niet te komen. Omdat wij materialen voor de darmspoeling via een ander bedrijf gaan bestellen, kunnen we daar ook de urinezakken en catheters bestellen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.Vandaag kwam de zending binnen. De dozen disposables nemen inmiddels een prominente plek in in onze kast en ook de andere materialen voor Leo wringen zich gestaag ons huishouden in. In de grote doos zaten beenbandjes. Maar wel van de verkeerde soort. Dus Leo vroeg me waarom ik geen Conveen Urinezakken heb besteld, omdat daar dan toch wel de Conveen bandjes bij zouden zitten.
Zo’n achteloos gestelde vraag kan desastreuze gevolgen hebben. Mijn humeur keldert. Ik word pissig (toepasselijk met urinezakken). Allereerst omdat ik weet dat die zakken van een ander merk goedkoper zouden kunnen zjin en we moeten immers met zijn allen op de centen letten. De zakken zijn uitstekend. En ja ik weet dat daar andere bandjes bij zitten. Maar ik wéét dat we – mocht dat nodig zijn – altijd naar Coloplast kunnen bellen. Daar heb ik inmiddels een goede relatie opgebouwd met Bert van de Klantenservice. Met Bert kan ik schakelen. Bert begrijpt mij. Bert is betrouwbaar, snel, sympathiek en deskundig. En Bert weet van de hoed en de band! Dus denk maar niet dat díe mij niet aan Conveen bandjes kan helpen mocht dat werkelijk nodig zijn. Dus we gaan pas klagen als je wérkelijk geen plakkende bandjes meer hebt, Leo.
En verder wíl Ik helemaal geen discussie hebben over beenbandjes! Ik heb orders geplaatst van tonnen. Ik heb contracten afgesloten met incontinentie-materialen-leveranciers. Dan wil ik de beenbandjes bestellen die ik wil! Mijn businesscontinuïty is op orde. Als er problemen zijn bel ik Bert! Basta!
“Als je soms liever zelf wilt bestellen dan doe je dat lekker maar” bries ik terwijl ik de voorraad beenbandjes tel. Chagrijnig word ik er van. Stikchagrijnig. Maar tegelijkertijd prijs ik me gelukkig. Echt niet om weer de positivo uit te hangen. Maar omdat Leo met al zijn tobberijen nog steeds aan het regelen is. MSA-patiënten worden vaak depressief. Depressieve mensen hebben over het algemeen weinig initiatief, worden onverschillig en trekken zich vaak terug. Maar bij Leo merk ik niets van dat alles. Leo wil zijn zaakjes op orde houden. Ik zie dat hij de boel in de klauw wil houden (voor zover mogelijk met MSA). Aan organisatorische dingen denkt. Niet apatisch wordt. Zich nog tegen mij aan bemoeit. Een mening heeft. Zodat we bij tijd en wijle hevig in de clinch liggen. Over beenbandjes. Onder andere…. Goddank.