Ja, ons privégrapje….

De grens over met Letland. Ook hier niets meer van te bekennen. Jammer….
Als we na ons turbo crossen door Litouwen een korte schets moeten geven zou het zijn: Skandinavische sfeer qua huizen enzo. Zelfde soort kleuren, hout, etc. Maar wel veel, veel armoediger. Wel wordt er her en der wel geprobeerd toerisme van de grond te krijgen. Wat echt opvalt, en ook in Letland, is dat we overal projecten zien die met Europese subsidie van de grond komen. Vooral de wegen maar ook gebouwen, restauraties, etc.
We pikken er zelf ook genoegzaam een graantje van mee want we hebben een prachtige plek gevonden bij een bezoekerscentrum en een – wederom door EU gesubsidieerd – museum aan de rivier de Daugava (bij de stad Livani aan de A6). Die loopt van West naar Oost, en die gaan we volgen. We verwachten dat het verder van de rivier veel hetzelfde zal zijn. Het is dunbevolkt, en we denken toch aan de rivier wat meer te kunnen zien. Dat begon al bij dit bezoekerscentrum, waar een mooie parkeerplaats is en een enorm speelterrein voor (slik) kinderen. En die hebben ook heerlijk in de rivier gezwommen. Ze zijn nu naar huis, de scheetjes.

En wat natuurlijk alleraardigst is, is dat het bezoekerscentrum wifi heeft……
Ik post nu wel vaak eigenlijk. Dat tempo ga ik nooit volhouden. Maar als ik iets te schrijven heb en het kan plaatsen, doe ik het gewoon maar.

In het kleine stukje dat we nu in Letland hebben gereden zien we heel duidelijke invloeden van een Russisch verleden. Echt van die mologgen, betonnen gebouwen. Er wordt ook wel nieuw gebouwd.

Toen we Letland binnenreden, wisten we niet of ze hier Euroś hebben. We zijn ook zo lekker voorbereid ….. Dus ik ging maar naar de pinautomaat. Daar kreeg ik de keuze hoeveel Euroś ik wilde pinnen. Dacht nog even dat het een automatische geldwisselautomaat was  en heb  aan een jongeman gevraagd of ze in dit land Euro’s hadden. “Yes, Euroland” zei hij en hij had echt een moedeloze blik in zijn ogen…..

Hele enge megawesp, wat kan dat zijn. #blijmethor wel 5 cm lang